Aκούμε πολλές φορές ανθρώπους να λένε ότι δεν μιλάνε μεταξύ τους, με κύρια αιτία την περιουσία. Είναι λυπηρό το γεγονός να παρατηρούμε παιδιά να μην μιλούν στους γονείς τους επειδή κατά την γνώμη τους αδικήθηκαν κατά το μοίρασμα της πατρικής περιουσίας. Οι καημένοι οι γονείς, μοχθούν καθημερινά για να εξασφαλίσουν τα προς το ζην προσπαθώντας με σωστό προγραμματισμό και αποταμίευση χωρίς σπατάλες να δημιουργήσουν και να αφήσουν κάτι σταπαιδιά τους, το οποίο όμως δυστυχώς, ουχ ολίγες φορές, γίνεται αιτία διενέξεων, εντάσεων ακόμη και χωρισμών. Ο λόγος; Απλός. Μπερδεύονται διεκδικώντας με πλεονεξία αυτά που κατ΄ουσίαν δεν τους ανήκουν, αφού δεν μόχθησαν για να τα δημιουργήσουν!Μία πολύτεκνη μητέρα κουβαλώντας την εμπειρία μιας ολόκληρης ζωής και προφανώς για να προλάβει όλες αυτές τις παρεκτροπές του οικογενειακού της περιβάλλοντος, έγραψε μία πρωτότυπη διαθήκη με την παράκληση να διαβασθεί μετά τον θάνατο της! Για να διασφαλίσει μάλιστα τα γραφόμενα της και να υλοποιηθούν σύμφωνα με την επιθυμία της, πήγε σε ένα συμβολαιογράφο και έγραψε όλα αυτά που ήθελε να γνωρίζουν τα 8 παιδιά, τα 26 εγγόνια και τα 13 δισέγγονα της. Ας δούμε κάποιες από τις σκέψεις της, οι οποίες καλό θα είναι να γίνουν αιτία υγιούς προβληματισμού απ΄όσους τις διαβάσουν. Σίγουρα θα ωφελήσουν και θα οδηγήσουν σε σωστά αποτελέσματα εάν υπάρχει αγαθή προδιάθεση και καλός λογισμός. Λέει λοιπόν μεταξύ άλλων η σοφή αυτή μητέρα: Αγαπητά μου παιδιά, εγγόνια και δισέγγονα, σας χαιρετώ όλους με πραγματική και άδολη αγάπη. Είμαι πολύ χαρούμενη που δεν έχω υλική περιουσία για να σας μοιράσω. Θέλω όμως να γίνετε κληρονόμοι της πνευματικής μου περιουσίας που απέκτησα σ΄όλη μου την ζωή! Θέλω να σας πω κάποια πράγματα τα οποία επιθυμώ να εφαρμόσετε τώρα που δεν είμαι πια κοντά σας! Ακούστε λοιπόν με προσοχή: Κάθε πρωί που θα σηκώνεστε αφού ετοιμασθείτε, πριν βγείτε από το σπίτι σας να θυμιάσετε τις εικόνες και να κάνετε την προσευχή σας και το Σταυρό σας. Έτσι θα πάτε στη δουλειά σας με ψυχική δύναμη για να αντιμετωπίσετε ήρεμοι και γαλήνιοι ότι σας συμβεί, με την αίσθηση ότι ο Θεός θα σας προστατεύει και θα σας σκεπάζει από κάθε κακό. Κάθε Κυριακή πρωί να ξυπνάτε νωρίς να ετοιμάζεσθε και να πηγαίνετε όλοι μαζί στην Εκκλησία. Πρέπει να προλαβαίνετε να φιλάτε το πρώτο Ευαγγέλιο και να ακούτε τα λόγια της Εκκλησίας που είναι μοναδικά και ανεπανάληπτα. Είναι τα τραγούδια του Θεού. Εάν συνηθίσουν τα παιδιά σας από μικρά να εκκλησιάζονται, αργότερα όσοι κίνδυνοι και αν παρουσιασθούν στη ζωή τους δεν θα μπορέσουν να τα κάμψουν και να τα τραυματίσουν γιατί θα είναι θωρακισμένα με την ασφάλεια του Θεού και της Παναγίας. Να μάθετε να κοινωνάτε πολλές φορές το χρόνο και όχι μόνο τις μεγάλες γιορτές. Η Θεία Κοινωνία είναι φάρμακο και όπως λέει ο Ιερέας, όταν κοινωνούμε λαμβάνουμε Σώμα και Αίμα Χριστού εις άφεσιν αμαρτιών και εις ζωήν αιώνιον. Μην ξεχνάτε να τηρείτε τις νηστείες όπως τις τηρούσα και εγώ από μικρή, κάθε Τετάρτη και Παρασκευή και όποτε η Εκκλησία μας τις έχει θεσπίσει. Μη λησμονείτε επίσης να τηρείτε τα ήθη και τα έθιμα της πατρίδας μας. Δυστυχώς κάποιοι επιτήδειοι ξενόφερτοι τώρα τελευταία προσπαθούν όλα αυτά να τα γκρεμίσουν και να τα ξεριζώσουν. Αντισταθείτε όσο μπορείτε, γιατί το χώμα που πατάτε είναι ποτισμένο με αίμα ηρώων και αγίων μαρτύρων.  Να κάνετε καλές πράξεις βοηθώντας όσους έχουν ανάγκη. Να γνωρίζετε ότι η αρετή της ελεημοσύνης είναι η καλύτερη αποταμίευση στον ουρανό. Ακόμη να θυμάστε ότι είμαστε προσωρινοί σ΄αυτή τη γη. Δεν θα πάρετε τίποτε μαζί σας, όπως και εγώ δεν πήρα τίποτε υλικό! Και ακόμη κάτι τελευταίο: Σας δίνω ολοπρόθυμα την ευχή μου να είσθε αγαπημένοι, ποτέ να μην μαλώνετε, να συγχωράτε ο ένας τον άλλον, να μην λέτε ψέματα και να μην αδικείτε. Εάν όλα αυτά που σας είπα τα εφαρμόσετε να ξέρετε κάτι. Θα νιώθω ότι με θυμάστε. Είναι σαν να μου ανάβετε καθημερινά ένα κεράκι! Τί έχουμε να προσθέσουμε σ΄αυτά τα τόσο διαχρονικά και σοφά λόγια αυτής της μητέρας; Μόνο μία σκέψη: Η υλική περιουσία όσο μεγάλη και αν είναι ακόμη και να μοιρασθεί δίκαια, θα είναι παροδική ενώ η πνευματική περιουσία δεν μοιράζεται αλλά κληρονομείται και είναι μόνιμη, σταθερή, αποτελεσματική και μεταμορφωτική! π.Νεκτάριος Πόκιας oiaggeloitoufwtos.

Ένας νεαρός άνδρας πήγε να υποβάλλει αίτηση για μια διευθυντική θέση σε μια μεγάλη εταιρεία . Αφού πέρασε την αρχική συνέντευξη , έπρεπε τώρα να συμφωνήσει και ο γενικός διευθυντής για την πρόσληψη. Ο διευθυντής ανακάλυψε από το βιογραφικό του, ότι ο νεαρός είχε εξαιρετικές ακαδημαϊκές σπουδές. Ρώτησε, «Πως κατάφερες να κάνεις αυτέ τις σπουδές; Μήπως πήρες υποτροφίες;» «Όχι του απάντησε ο νεαρός». «Ο πατέρας σου κατέβαλλε όλα αυτά τα δίδακτρα;» ρώτησε ξανά ο διευθυντής. «Ο πατέρας μου κύριε πέθανε όταν ήμουν ενός έτους, η μητέρα μου ήταν αυτή που πλήρωνε τα δίδακτρά μου» Απάντησε. «Που εργάζεται η μητέρα σου;» «Η μητέρα μου εργάζεται ως καθαρίστρια ρούχων. Πλένει ρούχα για άλλους» Ο διευθυντής ζήτησε τότε από το νεαρό να του δείξει τα χέρια του. Ο νεαρός έδειξε τα χέρια του τα οποία ήταν λεία και πολύ απαλά. «Έχεις βοηθήσει ποτέ τη μητέρα σου στο πλύσιμο των ρούχων;» «Ποτέ, η μητέρα μου ήθελε πάντα να μελετώ και να διαβάζω όσο το δυνατόν περισσότερο. Εκτός αυτού, η μητέρα μου πλένει τα ρούχα πιο γρήγορα από μένα. Ο διευθυντής είπε: «Θέλω να σου ζητήσω κάτι. Όταν πας σπίτι σήμερα, πήγαινε να καθαρίσεις τα χέρια της μητέρας σου και θα τα ξαναπούμε αύριο το πρωί». Ο νεαρός θεώρησε ότι οι πιθανότητες να πάρει τη θέση, ήταν πολύ μεγάλες. Όταν πήγε πίσω στο σπίτι, ζήτησε από τη μητέρα του να τον αφήσει να καθαρίσει τα χέρια της. Η μητέρα παραξενεύτηκε και με ανάμεικτα συναισθήματα άπλωσε τα χέρια της προς το γιο της. Ο νεαρός άρχισε να πλένει τα χέρια της μητέρας του σιγά-σιγά, ενώ δάκρυα έσταζαν από τα μάτια του όση ώρα το έκανε αυτό. Ήταν η πρώτη φορά που παρατήρησε ότι τα χέρια της μητέρας του ήταν τόσο ζαρωμένα, και ότι υπήρχαν τόσες πολλές μελανιές πάνω τους. Μερικές μελανιές μάλιστα ήταν τόσο οδυνηρές, που η μητέρα του βογκούσε όταν τις άγγιζε. Ήταν η πρώτη φορά που ο νεαρός συνειδητοποίησε ότι ήταν αυτά τα χέρια που έπλεναν σε καθημερινή βάση ρούχα για να μπορέσει να πληρώσει τα δίδακτρά του. Οι μελανιές στα χέρια της, ήταν το τίμημα που η μητέρα έπρεπε να πληρώσει για την εκπαίδευσή του και το μέλλον του παιδιού της. Μετά τον καθαρισμό των χεριών της μητέρας του, ο νεαρός άρχισε να πλένει σιγά – σιγά όλα τα ρούχα που είχαν στοιβαχτεί για πλύσιμο, μονολογώντας «Μάνα συγγνώμη και σ’ ευχαριστώ για όλα» Μάνα συγγνώμη και σ’ ευχαριστώ για όλα»… ενώ δάκρυα συνέχιζαν να τρέχουν από τα μάτια του. Εκείνο το βράδυ, μητέρα και ο γιος έκατσαν και κουβέντιασαν για αρκετή ώρα. Την άλλη μέρα το πρωί, όταν ο νεαρός πήγε στο γραφείο του διευθυντή συγκινημένος και βουρκωμένος, βλέποντάς τον έτσι, τον ρώτησε. «Για πες μου λοιπόν, τι έγινε χθες στο σπίτι σου; Τι έκανες; Έμαθες κάτι καινούργιο» Ο νεαρός απάντησε: «Καθάρισα τα χέρια της μητέρας μου, αλλά και έπλυνα τελικά όλα τα ρούχα που είχε για πλύσιμο» «Τώρα κατάλαβα και εκτίμησα την προσπάθεια της μητέρας μου. Χωρίς τη μητέρα μου, δεν θα ήμουν αυτό που είμαι σήμερα. Συνειδητοποίησα με την πράξη αυτή, πόσο σημαντική είναι η βοήθεια που σου προσφέρουν οι άλλοι. Έχω καταλήξει να εκτιμώ την αξία και τη σημασία που έχει το να βοηθά ο ένας τον άλλο στην οικογένεια και στην κοινωνία» Ο διευθυντής τότε του είπε: «Αυτό είναι που ψάχνω σε ένα συνεργάτη. Θέλω να προσλάβω ένα άτομο που δεν θα σκέφτεται μόνο το εαυτό του, που μπορεί να γνωρίζει και να εκτιμά τη βοήθεια, τις προσπάθειες και τα δεινά των άλλων, για να επιτευχτούν κάποια πράγματα στη ζωή και δεν θα θέτει τα χρήματα ως μοναδικό στόχο του στη ζωή του. Έχεις προσληφθεί» Αυτό το νεαρό άτομο εργάστηκε πολύ σκληρά, έλαβε αξιώματα στην επιχείρηση και απολάμβανε το σεβασμό των υφισταμένων του. Κάθε εργαζόμενος που είχε, εργάστηκε επιμελώς και ως ομάδα με τους υπόλοιπους. Οι επιδόσεις της εταιρείας βελτιώθηκαν σημαντικά. Συμπέρασμα Ένα παιδί, που μεγαλώνει με υπερπροστασία και συνήθως απολαμβάνει ότι θέλει, αναπτύσσει πολλές φορές την «αρρωστημένη» νοοτροπία να θέτει τον εαυτό του πάνω απ’ όλα. Αυτό το άτομο δύσκολα εκτιμά τις προσπάθειες και τον αγώνα των γονέων του. Όταν αρχίζει να εργάζεται, έχει την απαίτηση, κάθε εργαζόμενος να τον ακούει υποτακτικά και αν γίνει προϊστάμενος ή διευθυντής, ποτέ δεν θα αναγνωρίσει τις προσπάθειες των εργαζομένων του και θα κατηγορεί πάντα τους άλλους, για τυχόν αποτυχίες. Αυτό το είδος των ανθρώπων, οι οποίοι μπορεί να είναι μορφωμένοι σπουδασμένοι και με πολλά πτυχία, μπορεί προσωρινά να επιτύχουν, αλλά τελικά ποτέ δεν αισθανθούν την «γλύκα» της επιτυχίας. Θα γκρινιάζουν συνεχώς θα είναι γεμάτοι μίσος και θυμό στην προσπάθειά τους να αναδειχτούν. Αν ανήκουμε σ’ αυτό το είδος των γονέων καλό θα ήταν να λάβουμε υπόψη μας τα παραπάνω. Μπορεί το παιδί μας να μεγαλώνει σ’ ένα όμορφο και άνετο σπίτι, να έχει το φαγητό της αρεσκείας του, να του προσφέρουμε άφθονα παιχνίδια, να το μαθαίνουμε πιάνο και χορό, να του προσφέρουμε όλες τις ανέσεις και να μην του χαλάμε χατίρι, αλλά….. Όταν πχ σκαλίζουμε ή καθαρίζουμε τον κήπο μας ας το αφήσουμε να συμμετέχει, όταν στρώνουμε το τραπέζι για φαγητό ας το καλέσουμε να βοηθήσει, ας το μάθουμε να συμμετέχει. Δεν είναι επειδή έτσι θα μας ελαφρύνει από τα οικονομικά βάρη, ή ότι δεν έχουμε – αν είμαστε πλούσιοι – την ανάγκη της βοήθειάς του, αλλά με αυτό τον τρόπο του δείχνουμε την βασισμένη σε σωστές βάση αγάπη μας και το πιο σημαντικό του μαθαίνουμε να εκτιμά την αξία της συνεργασίας με άλλους προκειμένου να επιτευχθούν κάποια πράγματα σ’ αυτή τον κόσμο. churchofagianapa.blogspot.com

Στον κύριο οικονόμο για την εκκλησιαστική λαμπρότητα. Σας είναι αδιανόητο γιατί η ορθόδοξη Εκκλησία επιτρέπει τόση εσωτερική λάμψη: πολύτιμες εικόνες, ασημένια καντήλια, χρυσά δισκοπότηρα, ακριβά άμφια, και άλλα ακριβά πράγματα. Επειδή θέλει, όλη αύτη η εκθαμβωτική λάμψη να θυμίσει στους ανθρώπους την αιώνια λάμψη των ουρανών. Να τους τραβήξει έστω και για μία στιγμή, από τη γήινη αθλιότητα τους και να τους προειδοποιήσει για εκείνον τον άλλο κόσμο, την ουράνια πατρίδα τους, το βασίλειο της αιώνιας ευτυχίας και της αιώνιας χαράς. Να τους παρουσιάσει -όσο είναι δυνατό στη γη- με τρόπο υλικό και συμβολικό, εκείνη την πολυτέλεια και εκείνον τον πλούτο, που είναι γεμάτος ο πνευματικός κόσμος, και με τα οποία πρέπει να γεμίζει η ψυχή του χριστιανού, που είναι κλεισμένη στο σώμα, όπως είναι κλεισμένη μέσα στους πέτρινους τοίχους του ναού όλη εκείνη η λάμψη. Όμως αυτό είναι μόνο μια γενική παρατήρηση. Το κάθε πράγμα ξεχωριστά, κάθε σχήμα, κάθε χρώμα, κάθε διακόσμηση, έχει στον ορθόδοξο ναό ιδιαίτερη πνευματική σημασία. Συνολικά και ξεχωριστά, λοιπόν, όλα αυτά συμβολικά εκφράζουν τη διδαχή, για την οδό της σωτηρίας, το σωτήριο δράμα της ζωής του Χριστού, τις υποσχέσεις του Χριστού, ή κάποιο μυστήριο του Ουράνιου Βασιλείου. Εσείς νομίζετε πως όλα αυτά μπορούσαν να μεταμορφωθούν σε ψωμί και να φαγωθούν! Και όταν φαγωθούν τότε τι; Εάν το σώμα φάει την πνευματική τροφή με τι θα τραφεί η ψυχή; Άραγε δεν ακούσατε εκείνο που άκουσε ολόκληρος ο κόσμος, πως οι άθεοι της Μόσχας όλα αυτά τα μεταμόρφωσαν σε ψωμί και τα έφαγαν, κι όμως τώρα πεινούν και μάλιστα πεινούν έτσι όπως στη Ρωσία δεν πεινούσαν ποτέ από την εποχή του Ασκόλδου και του Δίρου; «Ουκ επ’ άρτω μόνω ζήσεται ο άνθρωπος» (Ματθ. 4,4). Εκτός από τον σωματικό άρτο, χρειάζεται και ο πνευματικός. Όλα τα πράγματα στον άγιο ναό, με τη σημασία τους, αποτελούν την πνευματική τροφή για τις ανθρώπινες ψυχές. Μπείτε βαθύτερα στη χριστιανική διδασκαλία, η οποία για εμάς τους ταξιδιώτες της γης είναι σημαντικότερη απ’ όλες τις άλλες διδασκαλίες και θα καταλάβετε. Και καταλαβαίνοντας θα πετάξετε τις τωρινές σκέψεις σας και θα τις αντικαταστήσετε με ορθές σκέψεις. Ειρήνη σε σας και ευλογία Άγιος Νικόλαος (Βελιμίροβιτς) Επίσκοπος Αχρίδος: Η λαμπρότητα των Ναών μας Πηγή: Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Δεν φτάνει μόνο η πίστη, Εκδ. Εν πλω, σ.10