Πόση έλξη
ασκεί πάνω μας
τούτη η ‘’γη’’……
Την μαγνητίζουν τα πάθη….
Είναι φορές
που νοιώθεις
να λιγοστεύουν οι αντιστάσεις
και απλά παρακολουθείς
την πορεία τούτη
που ξέρεις που οδηγεί….
σε πόνο κι στεναχώρια…..
Σαν καταφέρεις να σηκωθείς
κείνος(ο πονηρός)
δεν σταματά να σ’ ακολουθεί….
Σαν αγρίμι
τον ελκύουν
οι λαβωματιές σου….
Σε τούτον τον αγώνα
τον διαρκή(δίχως time out)
αναφωνεί η ματωμένη ψυχή σου,
γαντζωμένη νοητά
από το εξίσου ματωμένο Θείο κορμί Του:
«Οἶδας τῶν κακῶν τὸ πλῆθος,
οἶδας καὶ τὰ τραύματά μου·
καὶ τοὺς μώλωπας ὁρᾷς μου
ἀλλὰ καὶ τὴν πίστιν οἶδας
καὶ τὴν προθυμίαν βλέπεις
καὶ τοὺς στεναγμοὺς ἀκούεις.»
(στίχος ακολουθίας Θείας Μεταλήψεως)
Αχ Χριστέ μου,
κοιτώντας τις πληγές μου
είδα το βάθος της αγάπης Σου!!!
apantaortodoxias.blogspot
