Η πνευματική άσκηση του χριστιανού.

Το πρόσωπο που τιμά ιδιαίτερα η Εκκλησία, μετά την Υπεραγία Θεοτόκο, είναι ο Τίμιος Πρόδρομος και Βαπτιστής Ιωάννης. Η εικόνα του στο εικονοστάσι των ναών βρίσκεται δίπλα από τον Κύριο. Ο Κύριος τον ετίμησε με το μεγαλύτερο εγκώμιο, που θα μπορούσε να λεχθεί για άνθρωπο: “Βεβαιώνω πως μάνα δε γέννησε ως τώρα άνθρωπο πιο μεγάλο από τον Ιωάννη τον Βαπτιστή” (Ματθ. 11,11). Από τον Θεό του είχε ανατεθεί η αποστολή να κηρύσσει μετάνοια στο λαό και να βαφτίζει, όσους μετανοούσαν, στον Ιορδάνη ποταμό. Εκεί, στην έρημο του Ιορδάνη ζούσε πολύ ασκητικά• “ο Ιωάννης φορούσε ρούχα από τρίχες καμήλας και δερμάτινη ζώνη στη μέση του και έτρωγε ακρίδες, και μέλι από αγριομέλισσες” (Μάρκ. 1,6). Μένουμε έκθαμβοι από την μεγάλη ασκητικότητά του, για την οποία ονομάστηκε «επίγειος άγγελος και ουράνιος άνθρωπος»!

Υπάρχουν χριστιανοί, που όταν ακούνε για την ασκητική αυτή ζωή του Βαπτιστού Ιωάννου, αλλά και άλλων ασκητών χριστιανών, που έζησαν τους επόμενους αιώνες μέχρι και σήμερα, διερωτώνται: Μα γιατί τόση στέρηση και ταλαιπωρία; Για ποιο σκοπό υπέβαλαν όλοι αυτοί τον εαυτό τους σε τόση άσκηση;

Αυτό είναι ένα πολύ σπουδαίο θέμα, που πρέπει να ενδιαφέρει όλους μας.
Για να το κατανοήσουμε καλύτερα ας ανατρέξουμε στους πρωτοπλάστους, τον Αδάμ και την Εύα. Ο Δημιουργός τούς έπλασε “κατ’ εἰκόνα Θεοῦ” (Γεν. 1,27) και τούς χάρισε την ικανότητα ελεύθερα να αποφασίσουν αν θέλουν να μείνουν σε κοινωνία μαζί Του και να γίνουν, κατά χάριν, όμοιοι με τον Θεόν (βλ. Γεν. 1,26). Αν θα έκαναν καλή χρήση της ελευθερίας τους, θα μπορούσαν να αποκτήσουν την αθανασία, να εμένουν σταθεροί στο αγαθό και να απολαμβάνουν τη χαρά του παραδείσου. Όμως, όπως ξέρουμε, εκείνοι εξαπατήθηκαν από τον διάβολο, πίστεψαν στα λόγια του, θέλησαν να γίνουν οι ίδιοι θεοί, χωρίς κανένα κόπο, και επιθύμησαν να φάνε τον απαγορευμένο καρπό. Δηλαδή και οι τρεις δυνάμεις της ψυχής τους (ο νους, η θέληση και η επιθυμία) εναντιώθηκαν στο Θεό, με αποτέλεσμα, να προσβληθεί το ανθρώπινο γένος από τον θανατηφόρο ιό της αμαρτίας και να υποστεί όλα τα άλλα δεινά που γνωρίζουμε.

Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός με το Άγιο Βάπτισμα μάς συγχωρεί και μας απαλλάσσει από την προπατορική αμαρτία, αλλά χρειάζεται και η δική μας συνέργεια για την αποθεραπεία και την αποκατάστασή μας στην προ της πτώσεως των πρωτοπλάστων πνευματική υγιεινή κατάσταση. Δηλαδή ο Κύριος και Σωτήρας μας Ιησούς Χριστός μας απάλλαξε μεν από τον θανατηφόρο ιό της προπατορικής αμαρτίας, δηλαδή, μας θεράπευσε από την αιτία της ασθένειας, αλλά μας έμεινε η αδυναμία που μας προκάλεσε η αρρώστια και η κλίση προς το κακό. Γι’ αυτό, χρειάζεται κι εμείς να προσπαθήσουμε να αναλάβουμε τις δυνάμεις μας, για να αποκτήσουμε και πάλι πλήρως την υγεία μας. Όπως, δηλαδή, συμβαίνει και με τις σωματικές ασθένειες. Προσβάλλεται κάποιος π.χ. από καρκίνο και με επιτυχή εγχείρηση απαλλάσσεται το σώμα από τον κακοήθη όγκο. Μετά όμως, χρειάζεται να σταθεροποιηθεί η υγεία του με τα ειδικά φάρμακα και σιγά σιγά, με την κατάλληλη δίαιτα και τις ανάλογες σωματικές ασκήσεις, όπως περπάτημα κλπ. να αναλάβει πλήρως τις δυνάμεις του.

Ακριβώς σε αυτό αποβλέπει η πνευματική άσκηση των χριστιανών. Στην σταθεροποίηση της πνευματικής υγείας, την προστασία από ασθένειες της ψυχής, δηλαδή από την αμαρτία, και την ενίσχυση της ψυχής, ώστε να πορευθεί σταθερά στον τελικό προορισμό της, στην πατρίδα που έχασε, στον ουράνιο Παράδεισο, όπου θα ζει σε αδιάκοπη και αιώνια κοινωνία με τον Θεό.

Για τον καλόν αυτόν αγώνα πρώτος ο Κύριος μας προέτρεψε: “αγωνισθείτε να μπείτε από τη στενή πύλη” (Λουκ. 13,24). Ο Απόστολος Παύλος προτρέπει τον μαθητή του Τιμόθεο και τον καθένα μας: “Να αγωνίζεσαι τον ωραίο αγώνα της πίστεως. Κατάκτησε έτσι την αιώνια ζωή” (Α’ Τιμ. 6,12). Ο ίδιος δε, ο Απόστολος, για να μας ενισχύσει σε αυτόν τον αγώνα γράφει: “Αγωνίστηκα τον ωραίο αγώνα, έτρεξα το δρόμο ως το τέλος, φύλαξα την πίστη” (Β’ Τιμ. 4,7). Και γνωρίζουμε τους αγώνες που κατέβαλε ο Απόστολος Παύλος σε ολόκληρη τη ζωή του! Και μετά τον ακολούθησε στρατιά ολόκληρη αγωνιστών του πνεύματος.

Εδώ είναι ανάγκη να κάνουμε μια διευκρίνιση. Όλοι οι αγωνιστές δεν έχουν τις ίδιες επιδόσεις. Στα σωματικά αθλήματα δεν καταφέρνουν όλοι οι αθλητές να φθάσουν στους Ολυμπιακούς Αγώνες και από αυτούς δεν παίρνουν όλοι χρυσά βραβεία. Εξαρτάται από τις ικανότητες που έχει καθένας, τον προπονητή, και με πόση συνέπεια θα προπονηθεί. Έτσι και στα πνευματικά αθλήματα, δεν φθάνουν όλοι στα ύψη των ασκητικών κατορθωμάτων του αγίου Αντωνίου ή του αγίου Αλυπίου, που έζησε επάνω στον στύλο ολόκληρες δεκαετίες ή του οσίου Σεραφείμ του Σάρωφ, που προσευχόταν χίλιες νύχτες επάνω σε ένα βράχο, και οι οποίοι απέκτησαν θαυμαστά χαρίσματα από τον Θεό.

Όμως, με τους ασκητές συμβαίνει κάτι, που δεν απαντάται στους αθλητές. Όλοι όσοι ασκηθούν κατά Θεόν στα πνευματικά αγωνίσματα, όλοι θα λάβουν βραβείο από τον αγωνοθέτη Κύριο, έστω και αν δεν είναι όλα τα βραβεία ίσα μεταξύ τους, όπως και τα αστέρια έχουν διαφορετική λάμψη, όπως γράφει ο Απόστολος Παύλος (βλ. Α’ Κορ. 15,41).

Όλοι, λοιπόν, καλούμαστε να παρακινηθούμε από το ασκητικό πνεύμα των Αγίων μας, και ο καθένας, ανάλογα με τις συνθήκες στις οποίες ζει και τις πνευματικές δυνάμεις που διαθέτει, να προσπαθήσει, όσο περισσότερο μπορεί, να ενστερνιστεί το ασκητικό πνεύμα και να αγωνιστεί.

Αλλά με ποιες ψυχικές δυνάμεις και πώς ασκείται ο χριστιανός;
Επ’ αυτού, ελλείψει χρόνου, θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε στην επόμενη ομιλία μας.

Η πνευματική άσκηση είναι απαραίτητο στοιχείο στη ζωή του χριστιανού, όπως τονίζεται τόσο στην Αγία Γραφή όσον και στην Ιερά Παράδοση της Εκκλησίας. Κάποιοι, που επιδόθηκαν με προθυμία σε όλη τους τη ζωή στην άσκηση αυτή έφθασαν σε ύψη αγιότητος. Με ιδιαίτερη επιμέλεια ασκούνται στα πνευματικά γυμνάσματα οι Μοναχοί και Μοναχές, που εγκαταβιούν σε Κοινόβια Μοναστήρια είτε σε Σκήτες και ερημητήρια. Πολλοί από τις τάξεις των Μοναχών, με την κατά Θεόν άσκησή τους, αναδείχθηκαν Άγιοι.

Όμως η πνευματική άσκηση δεν είναι μόνον έργον των Μοναχών, αλλά και κάθε πιστού χριστιανού διαφέρει μόνον ως προς την μορφή της. Διότι είναι άλλες οι συνθήκες στις οποίες ζει ο Μοναχός, και άλλες αυτές στις οποίες ζει ο Κληρικός ή λαϊκός μέσα στην κοινωνία, με τις ποικίλες υποχρεώσεις και αντιξοότητες. Και θα ήταν λάθος ένας π.χ. οικογενειάρχης, επειδή θαυμάζει την αυστηρή άσκηση των Μοναχών, να θελήσει να την μιμηθεί, παραμελώντας τα καθήκοντά του ως συζύγου και πατέρα, μέσα στην οικογένειά του.

Το πνεύμα όμως και ο σκοπός της πνευματικής άσκησης είναι ο ίδιος, για όλους. Με την ασκητική ζωή, για την καταπολέμηση των παθών, την απόκτηση των αρετών και τους αγώνες του πιστού, ώσπου να φθάσει στον αγιασμό και τη θέωση, έχουν πολύ ασχοληθεί οι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας. Έχουν εκδοθεί πολλά υπέροχα έργα Πατέρων είτε με τη μορφή συγγραμμάτων, όπως “Η ΚΛΙΜΑΞ” του Ιωάννου του Σιναίτη, είτε με την μορφή Ομιλιών και αποφθεγμάτων, των οποίων η ανάγνωση είναι πολύ ωφέλιμη.

Το θέμα της άσκησης είναι πελώριο γι’ αυτό εμείς σήμερα θα περιοριστούμε να δούμε ποιες είναι οι δυνάμεις της ψυχής, που πρέπει να ενεργοποιούμε σωστά, ώστε η πνευματικη μας άσκηση να είναι επιτυχημένη και να εκπληρώνει τον σκοπό της.

Στην πρώτη και μεγαλύτερη εντολή του Θεού, την οποία υπενθύμισε ο Κύριος στον νομικό Ιουδαίο, τονίζονται: “Να αγαπάς τον Κύριο τον Θεόν σου με όλη την καρδιά σου και με όλη την ψυχή σου, με όλη τη δύναμή σου και με όλο το νου σου” (Λουκ. 10,27). Είναι εντυπωσιακό το ότι δεν λέγει απλώς “με όλη σου την ψυχή” αλλά αναλύει την έννοια της ψυχής προσθέτοντας και την διάνοια, δηλαδή τον νου, και την καρδιά και την ισχύ. Οι Πατέρες της Εκκλησίας αυτές τις έννοιες της ψυχής τις μελέτησαν βαθειά και μας δίδαξαν ότι ο Δημιουργός εγκαθίδρυσε στην ψυχή του ανθρώπου τρεις δυνάμεις: 1) Το Λογιστικόν. Δηλαδή, τον νου, που είναι η έδρα της νόησης και της γνώσης και με αυτόν, τον νου γνωρίζουμε τον Θεό και το θέλημά Του. 2) Το θυμικόν, την θέληση, που εδρεύει στην καρδιά έχει ως βάση την αγάπη και τον ζήλο και αποζητά τον Δημιουργό. Και 3) το Επιθυμητικόν, που είναι η έδρα των επιθυμιών. Επιθυμεί την κοινωνία με τον Θεό.

Με την παρακοή όμως των πρωτοπλάστων η ψυχή αρρώστησε, με αποτέλεσμα να κυριευτεί ο νους από φιλοδοξία και υπερηφάνεια, η καρδιά από φιλαργυρία, αντιζηλία και μίσος και να παρακινεί σε πονηρές επιθυμίες και ακόλαστες πράξεις.

Γι’ αυτό ο πιστός χριστιανός, χρειάζεται να επιδοθεί σε έντονη και μεθοδική άσκηση, η οποία είναι απαραίτητη προϋπόθεση, για να επιφέρει η χάρη του Αγίου Πνεύματος την θεραπεία. Έτσι ο νους θα επιδιώκει την επίγνωση του αληθινού Θεού, να γνωρίσει βαθύτερα το θέλημα Του και θα προσπαθεί να ζει σύμφωνα με αυτό. Όταν ο άνθρωπος καταλάβει πόσο μεγάλη είναι η αγάπη του Θεού, τότε, ό,τι και αν κάνει, όσο και αν ασκηθεί, όσα και αν θυσιάσει σ’ αυτή τη ζωή προς χάριν του Θεού, θα αισθάνεται ότι όλα αυτά είναι ελάχιστα μπροστά στα όσα υπέστη ο Κύριος για μας. Και έτσι η άσκηση θα γίνεται με χαρά, χωρίς καμμία δυσφορία και κατήφεια.

Πρέπει όμως να τονίσουμε ότι η άσκηση από μόνη της δεν σώζει, όσο μεγάλα και αν είναι τα πνευματικά αθλήματα στα οποία επιδιδόμαστε. Η θεραπεία της ψυχής είναι έργο του Αγίου Πνεύματος, το Οποίο, όμως ζητεί την δική μας ανθρώπινη συνέργεια. Γι’ αυτό η άσκηση πρέπει να συνδυάζεται με ταπείνωση, με μετάνοια και εξομολόγηση, με συμμετοχή στα μυστήρια της Εκκλησίας. Οπωσδήποτε, δε, χρειάζεται προσοχή, ώστε η άσκηση να μην περιορίζεται στους τύπους και στα εξωτερικά γνωρίσματα.

Αγαπητοί μου αδελφοί και αδελφές, η ψυχή του ανθρώπου, για να είναι υγιής, πρέπει και οι τρεις δυνάμεις της, που αναφέραμε, να λειτουργούν αρμονικά μεταξύ τους. Και ας τελειώσουμε συνοψίζοντας τα μέσα, που οι Πατέρες της Εκκλησίας, διδάσκουν ότι συντελούν στη θεραπεία των τριών δυνάμεων της ψυχής:
1) Το Λογιστικόν, ο νους, θεραπεύεται με τη σταθερή και ακλόνητη πίστη, τη μελέτη της Αγίας Γραφής, την αδιάλειπτη προσευχή, την υπακοή, την ταπείνωση και τη σύνεση.
2) Το Βουλητικόν, η καρδιά, θεραπεύεται με το να παραδόσεις ολόκληρη τη θέλησή σου στον Θεό και να λες ειλικρινά το “γενηθήτω το θέλημά Σου”. Επίσης, με την αγάπη, την ελεημοσύνη, την ανεξικακία, την υπομονή στις δυσχέρειες της ζωής και την αποστροφή προς την αμαρτία και τα έργα του διαβόλου.
3) Το Επιθυμητικόν, θεραπεύεται με τη Νηστεία, την εγκράτεια, τη σωφροσύνη, την αγρυπνία, την ορθοστασία σε ώρες λατρείας, τις γονυκλισίες και γενικά με έργα που απαιτούν κόπο, προς χάριν του Θεού και την ανακούφιση αναξιοπαθούντων συνανθρώπων μας.

Ας διεξάγουμε, λοιπόν, τον πνευματική μας άσκηση με όλες τις δυνάμεις της ψυχής μας, αντλώντας συνεχώς ενίσχυση από τον Αγωνοθέτη Κύριό μας Ιησού Χριστό, με την βεβαία ελπίδα ότι, το Άγιο Πνεύμα θα επιτελέσει την κάθαρση, τη θεραπεία και τον αγιασμό της ψυχής μας. Αμήν.

Του Μακαριστού Μητροπολίτου Πισιδίας κ. Σωτηρίου.

αν σας άρεσε το άρθρό κοινοποιήστε το:

Πρόσφατα άρθρα

Η αληθινή Εκκλησία παραμένει μία και αδιαίρετος και η μόνη που σώζει.

Η αληθινή Εκκλησία παραμένει μία και αδιαίρετος και η μόνη που σώζει. Αυτή είναι η Ανατολική Ορθόδοξος Εκκλησία. Ουδεμία άλλη Χριστιανική Ομολογία εκτός από την Ορθοδοξία μπορεί να φέρει ένα Χριστιανό στην τελειότητα της Χριστιανικής ζωής ή αγιότητος και να ολοκληρώσει την κάθαρση από τις αμαρτίες και να οδηγήσει στην αφθαρσία. Οι άλλες ομολογίες κατέχουν την αλήθεια εν αδικία. Ανέμιξαν την δεισιδαιμονία και το ψεύδος με την αλήθεια και δεν κατέχουν εκείνα τα θεόσδοτα μέσα για την κάθαρση, τον αγιασμό, την αναγέννηση και ανανέωση, τα οποία κατέχει η Ορθόδοξος Εκκλησία. ~ Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης

διαβάστε περισσότερα »

Η Τιμία Κάρα του Αγίου Αλεξίου εκ της ιστορική Μονής Αγίας Λαύρας στην Ενορία μας.

Ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, Ὁ Ἱερός Ναός µας στὶς 23 & 26 Φεβρουαρίου 2025 πανηγυρίζει µεγαλοπρεπῶς ἐπὶ τῇ μνήμῃ τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Ἱερομάρτυρος Πολυκάρπου Ἐπισκόπου Σμύρνης καὶ τῆς Ἁγίας ἐνδόξου Μεγαλομάρτυρος καὶ Ἰσαποστόλου Φωτεινῆς τῆς Σαμαρείτιδος. Γιὰ τὸν λόγον αὐτὸν ἡ Ἐνορία μας θὰ ἔχει τὴν ἰδιαίτερη χαρὰ καὶ εὐλογία νὰ φιλοξενήσει γιὰ 10 ἡμέρες τὴν θαυματουργὸ Τιμία Κάρα τοῦ ΑΓΙΟΥ ΑΛΕΞΙΟΥ ἐκ τῆς Ἱστορικῆς Ἱερᾶς Μονῆς τῆς Ἁγίας Λαύρας τῶν Καλαβρύτων. Ἡ Ὑποδοχὴ τῆς Τιμίας Κάρας θὰ πραγματοποιηθεῖ τὴν Κυριακὴ 16 Φεβρουαρίου 2025 στὶς 5:30 μ.μ. Τὸ Ἱερὸ Λείψανο θὰ παραμείνει γιὰ προσκύνηση ἕως τὴν Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου 2025 στὶς 12 μ. Καθημερινὰ στὸν Ἱερὸ Ναό μας θὰ τελεῖται ἡ Θεία Λειτουργία καὶ Ἱερὲς Ἀκολουθίες κατὰ τὸ ἀκόλουθο πρόγραμμα. ΚΥΡΙΑΚΗ 16η  ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2025 – Τοῦ Ἀσώτου – – Ὑποδοχή τοῦ Ἱεροῦ Λειψάνου – Ὥρα 5:30 μ.μ.    Ὑποδοχή τῆς θαυματουργοῦ Τιμίας Κάρας τοῦ  Ἁγίου Ἀλεξίου ἐκ τῆς Ἱστορικῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίας Λαύρας Καλαβρύτων. Ἀπόδοσις τιμῶν καί Δέησις. Ἀρχιερατικός Ἑσπερινός μετ’ ἀρτοκλασίας καί θείου κηρύγματος ὑπό τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ.κ. ΔΑΝΙΗΛ. Ὥρα 8:15 μ.μ.    Ἀπόδειπνον μετά τῶν Χαιρετισμῶν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. + ΔΕΥΤΕΡΑ 17η ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2025 Ὥρα 7:00 π.μ.      Ἀκολουθία τοῦ Ὄρθρου καί Θεία Λειτουργία. Ὥρα 11:00 π.μ.   Ἱερά Παράκλησις εἰς τόν Ἅγιον Ἀλέξιον. Ὥρα 5:30 μ.μ.     Ἀκολουθία τοῦ Ἑσπερινοῦ καί τοῦ Μυστηρίου τοῦ Ἱεροῦ Εὐχελαίου. Ὥρα 8:15 μ.μ.     Ἀπόδειπνον μετά τῶν Χαιρετισμῶν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. + ΤΡΙΤΗ 18η ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2025 Ὥρα 7:00 π.μ.    Ἀκολουθία τοῦ Ὄρθρου καί Θεία Λειτουργία. Ὥρα 11:00 π.μ.  Ἱερά Παράκλησις εἰς τόν Ἅγιον Ἀλέξιον. Ὥρα 5:30 μ.μ.   Ἀκολουθία τοῦ Ἑσπερινοῦ ἐπί τῇ μνήμῃ τῆς Ἁγίας ἐνδόξου Ὁσιομάρτυρος Φιλοθέης τῆς Ἀθηναίας. ΙΕΡΑ ΑΓΡΥΠΝΙΑ Ὥρα 8:30μ.μ. ἕως 01:00 Μεταμεσονύκτιον. Ἑσπερινός, Ὄρθρος καί Θεία Λειτουργία ἐπί τῇ μνήμῃ τῆς Ἁγίας ἐνδόξου Ὁσιομάρτυρος Φιλοθέης τῆς Ἀθηναίας. + ΤΕΤΑΡΤΗ 19η ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2025 – Μνήμη Ἁγίας Ὁσιομάρτυρος Φιλοθέης τῆς Ἀθηναίας – Ὥρα 7:00 π.μ.      Ἀκολουθία τοῦ Ὄρθρου καί Θεία Λειτουργία. Ὥρα 11:00 π.μ.    Ἱερά Παράκλησις εἰς τὴν Ἁγίαν Φιλοθέην. Ὥρα 5:30 μ.μ.      Ἀκολουθία τοῦ Ἑσπερινοῦ καί τῆς Ἱερᾶς Παράκλησεως εἰς τὴν Ἁγίαν Φιλοθέην.    Ὥρα 8:15 μ.μ.      Ἀπόδειπνον μετά τῶν Χαιρετισμῶν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. + ΠΕΜΠΤΗ 20η ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2025 Ὥρα 7:00 π.μ.     Ἀκολουθία τοῦ Ὄρθρου καί Θεία Λειτουργία. Ὥρα 11:00 π.μ.   Ἱερά Παράκλησις εἰς τόν Ἅγιον Ἀλέξιον. Ὥρα 5:30 μ.μ.     Ἀκολουθία τοῦ Ἑσπερινοῦ καί τοῦ Μυστηρίου τοῦ Ἱεροῦ Εὐχελαίου. Ὥρα 8:15 μ.μ.     Ἀπόδειπνον μετά τῶν Χαιρετισμῶν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. + ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 21η ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2025 Ὥρα 7:00 π.μ.      Ἀκολουθία τοῦ Ὄρθρου καί Θεία Λειτουργία. Ὥρα 11:00 π.μ.    Ἱερά Παράκλησις εἰς τόν Ἅγιον Ἀλέξιον. Ὥρα 5:30 μ.μ.      Ἀκολουθία τοῦ Ἑσπερινοῦ καί τέλεσις νεκρωσίμου Τρισαγίου. Ὥρα 8:15 μ.μ.      Ἀπόδειπνον μετά τῶν Χαιρετισμῶν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. + ΣΑΒΒΑΤΟ 22α ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2025 – Ψυχοσάββατο – Ὥρα 7:00 π.μ.       Ἀκολουθία τοῦ Ὄρθρου, Θεία Λειτουργία καί τέλεσις νεκρωσίμου Τρισαγίου. Ὥρα 11:00 π.μ.     Ἱερά Παράκλησις εἰς τόν Ἅγιον Ἀλέξιον. Ὥρα 6:00 μ.μ.     Μέγας Πανηγυρικός Ἑσπερινός τῆς Κυριακῆς τῆς Ἀπόκρεῳ καί ἐπί τῇ μνήμῃ τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Ἱερομάρτυρος Πολυκάρπου Ἐπισκόπου Σμύρνης μετ’ ἀρτοκλασίας καί θείου κηρύγματος. Ὥρα 8:15 μ.μ.      Ἀπόδειπνον (Ἀκολουθία τῆς Ἱερᾶς Μεταλήψεως) + ΚΥΡΙΑΚΗ 23η ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2025 – Κυριακῆς τῆς Ἀπόκρεῳ – – Μνήμη Ἁγίου Πολυκάρπου Ἐπισκόπου Σμύρνης – Ὥρα 7:00 π.μ.      Ἀκολουθία τοῦ Ὄρθρου καί Ἀρχιερατική Θεία Λειτουργία τελεσθησομένη ὑπό τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ.κ. ΔΑΝΙΗΛ. Ὥρα 12:00 μ.μ.     Ἱερά Παράκλησις εἰς τόν Ἅγιον Πολύκαρπον. Ὥρα 5:30 μ.μ.        Ἀκολουθία τοῦ Ἑσπερινοῦ καί τῆς Ἱερᾶς Παρακλήσεως εἰς τόν Ἅγιον Πολύκαρπον. Ὥρα 8:15 μ.μ.        Ἀπόδειπνον μετά τῶν Χαιρετισμῶν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. + ΔΕΥΤΕΡΑ 24η ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2025  – Α’ και Β’ εὕρεση Τιμίας Κεφαλῆς Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου –  Ὥρα 7:00 π.μ.      Ἀκολουθία τοῦ Ὄρθρου καί Θεία Λειτουργία.  Ὥρα 11:00 π.μ.    Ἱερά Παράκλησις εἰς τὸν Τίμιον Πρόδρομον.  Ὥρα 5:30 μ.μ.      Ἀκολουθία τοῦ Ἑσπερινοῦ καί τοῦ Μυστηρίου τοῦ Ιεροῦ Εὐχελαίου.  Ὥρα 8:15 μ.μ.      Ἀπόδειπνον μετά τῶν Χαιρετισμῶν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. + ΤΡΙΤΗ 25η ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2025 Ὥρα 7:00 π.μ.      Ἀκολουθία τοῦ Ὄρθρου καί Θεία Λειτουργία. Ὥρα 11:00 π.μ.    Ἱερά Παράκλησις εἰς τόν Ἅγιον Ἀλέξιον. Ὥρα 6:00 μ.μ.      Μέγας Πανηγυρικός Ἑσπερινός ἐπί τῇ μνήμῃ τῆς Ἁγίας ἐνδόξου Μεγαλομάρτυρος και Ἰσαποστόλου Φωτεινῆς τῆς Σαμαρείτιδος μετ’ ἀρτοκλασίας καί θείου κηρύγματος. Ὥρα 8:15 μ.μ.      Ἀπόδειπνον μετά τῶν Χαιρετισμῶν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. + ΤΕΤΑΡΤΗ 26η ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2025 – Μνήμη Ἁγίας Φωτεινῆς τῆς Σαμαρείτιδος – Ὥρα 7:00 π.μ.      Ἀκολουθία τοῦ Ὄρθρου καί Ἀρχιερατική Θεία Λειτουργία τελεσθησομένη ὑπό τοῦ Σεβασμιωτάτου  Μητροπολίτου μας κ.κ. ΔΑΝΙΗΛ. Ὥρα 11:00 π.μ.      Ἱερά Παράκλησις εἰς τόν Ἅγιον Ἀλέξιον καί τέλεσις τοῦ Μικροῦ Ἁγιασμοῦ. Ὥρα 12:00 μ.      Λιτάνευσις πέριξ τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ καί Ἀναχώρισις τοῦ Ἱεροῦ Λειψάνου. Ὥρα 5:30 μ.μ.        Ἀκολουθία τοῦ Ἑσπερινοῦ καί τῆς Ἱερᾶς Παράκλησεως εἰς τήν Ἁγίαν Φωτεινήν τήν Σαμαρείτιδα καί Ἰσαπόστολον. ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ ΤΩ ΘΕΩ ΔΟΞΑ

διαβάστε περισσότερα »

Αθωώθηκε πανηγυρικά ο π. Αναστάσιος Γκοτσόπουλος για την τέλεση της Θείας Λειτουργίας.

  Το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Πατρών αποφάσισε ομόφωνα την αθώωση του π. Αναστασίου Γκοτσόπουλου για τη Θεία Λειτουργία που τέλεσε στις 25 Μαρτίου 2020, ανήμερα της εορτής του Ευαγγελισμού στον Ι. Ν. Αγ. Νικολάου Πατρών. Αξιοσημείωτο είναι ότι ο Εισαγγελέας συμφώνησε με τους ισχυρισμούς των δικηγόρων Γ. Ιατρού και Ι. Χατζηαντωνίου περί αντισυνταγματικότητας της ΚΥΑ, που απαγόρευε την τέλεση κάθε ιεροπραξίας για 20 μέρες κατά την περίοδο του κορονοϊού. Οι δικαστές συμφώνησαν πλήρως με την πρόταση του Εισαγγελέα, ωστόσο βασίστηκαν και στη σύγκρουση καθηκόντων. Με την ανακοίνωση της απόφασης, το ακροατήριο ξέσπασε σε παρατεταμένο χειροκρότημα. Θυμίζουμε ότι το Μονομελές Πλημμελειοδικείο Πατρών είχε καταδικάσει στις 10 Οκτωβρίου 2022 τον π. Αναστάσιο σε οκτώ μήνες φυλάκιση με αναστολή, με την κατηγορία για παραβίαση της ΚΥΑ, σύμφωνα με την οποία είχε απαγορευτεί η τέλεση κάθε ιεροπραξίας. Ο ίδιος είχε ασκήσει έφεση. Στα Δικαστήρια της Πάτρας παρευρέθηκε πλήθος πιστών, κληρικών, μοναχών και λαϊκών, προκειμένου να εκφράσουν τη συμπαράστασή τους προς τον κληρικό της Μητροπόλεως Πατρών. Στην απολογία του ο π. Αναστάσιος τόνισε ότι ως Χριστιανός Ορθόδοξος, ως Ορθόδοξος κληρικός και ως Έλληνας πολίτης δεν μπορεί να αποδεχθεί την καθολική απαγόρευση τέλεσης της Θείας Λειτουργίας, όπως είχε αποφασιστεί για 20 περίπου μέρες εν μέσω πανδημίας. Συγκεκριμένα, επισήμανε: «Δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή με κανένα τρόπο και για κανένα λόγο απαγόρευση τέλεσης Θ. Λ. έστω και για μία ημέρα. Κατάργηση της Θ. Λ. έστω και προσωρινή, έστω και μίας ημέρας, σημαίνει κατάργηση της ίδιας της Εκκλησίας. Παρόμοια διάταξη νόμου, ολοσχερούς απαγόρευσης της Θ. Λατρείας, δηλαδή ποινικοποίησης της τέλεσης της Θ. Λειτουργίας, ίσχυε στην Ευρώπη μέχρι το 311 μ.Χ. (θάνατος Διοκλητιανού) και στην Αλβανία του Ενβὲρ Χότζα (1967-1990)! Ούτε ο Μωάμεθ ο Πορθητής ούτε ο Λένιν ούτε ο Στάλιν τόλμησαν τέτοια ασέβεια εναντίον του ίδιου του εσώτατου πυρήνα της Εκκλησίας, του Μυστηρίου της Θ.Ευχαριστίας, που τόλμησε η Ελληνική Δημοκρατία!» Έκλεισε δε την απολογία του με τα εξής λόγια: «Αν αυτό ήταν έγκλημα αναλαμβάνω την ευθύνη. Αν η συνείδηση και η περί δικαίου αντίληψή Σας με θεωρεί ένοχο, καταδικάστε με! Αποδέχομαι την τιμή αυτή, τη μεγάλη τιμή της καταδίκης επειδή έπραξα ως Ορθόδοξος ιερέας το καθήκον μου». Νωρίτερα, ο ιερέας και ιατρός π. Ευάγγελος Παπανικολάου που παρέστη ως μάρτυρας, ανέφερε ότι ιερέας που δε λειτουργεί στην εορτή του Ευαγγελισμού, δεν είναι ιερέας. Πρόσθεσε δε ότι και στο Καμερούν που διακονεί ως κληρικός, ουδέποτε καταργήθηκε η Θεία Λειτουργία, παρά το γεγονός ότι πολλές επιδημίες εκεί είναι σε έξαρση. Πηγή: eeod.gr

διαβάστε περισσότερα »

Διαφέρει ο Αγιασμός της παραμονής των Θεοφανείων από τον Αγιασμό ανήμερα της εορτής;

  Και στις δύο ημέρες, παραμονή και ανήμερα των Θεοφανείων, τελείται η Ακολουθία του Μεγάλου Αγιασμού. Δεν τίθεται θέμα ποιος είναι αγιότερος και ποιος λιγότερο άγιος, καθώς και οι δύο τύποι αγιασμού είναι αγιασμένοι από τη ζωοποιό χάρη του αγίου Πνεύματος. Ο Αγιασμός που τελείται την παραμονή και ανήμερα της γιορτής των Θεοφανείων είναι ακριβώς ο ίδιος. Ο Μεγάλος Αγιασμός φυλάσσεται όλο το χρόνο στο Ναό, σε ειδική φιάλη. Σκοπός της πράξης αυτής είναι η διευκόλυνση των πιστών και η εξυπηρέτηση των αναγκών τους: όταν κάποιος είναι ασθενής «εις αγιασμόν και ίασιν ψυχής τε και σώματος» και στην περίπτωση που κάποιος χριστιανός δεν μπορεί να μεταλάβει το Σώμα και το Αίμα του Χριστού γιατί διατελεί κάτω από κάποιο παιδαγωγικό επιτίμιο του πνευματικού του. Ο Μέγας Αγιασμός σε καμία περίπτωση δεν δύναται να υποκαταστήσει τη μετάληψη του Σώματος και Αίματος του Κυρίου στο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Δεν θεωρείται υποκατάστατο, ούτε όμοιο και ισότιμο. Απλώς δίδεται ως μία παρηγοριά στους χριστιανούς που δεν μπορούν να κοινωνήσουν και για να ενισχυθούν στον αγώνα τους για την μετάνοια. Ο Μέγας Αγιασμός δύναται να φυλάσσεται κατ’ οίκον προς εξυπηρέτηση των αναγκών των πιστών. Αυτό αναφέρεται ρητώς στο κείμενο της Ακολουθίας: «ίνα πάντες οι αρυόμενοι και μεταλαμβάνοντες έχοιεν αυτό προς ιατρείαν παθών, προς αγιασμόν οίκον, προς πάσαν ωφέλειαν επιτήδειον» καθώς επίσης και στον λόγο του Ι. Χρυσοστόμου ο οποίος γράφει σχετικά: «κατά την εορτήν ταύτην άπαντες υδρεύονται, οίκαδε τα νάματα φέροντες και εις ενιαυτόν φυλάττουσιν». Απαραίτητη βεβαίως προϋπόθεση για την κατ’ οίκον διατήρηση του καθαγιασμένου ύδατος είναι η ευλαβής και μετά μεγίστης προσοχής φύλαξή του. Έτσι, ο Μεγάλος Αγιασμός (της παραμονής των Θεοφανείων) είναι δυνατόν να φυλάσσεται και στα σπίτια των ευσεβών χριστιανών όλο το χρόνο για τον αγιασμό τους «δια του ραντισμού και της μεταλήψεως», καθώς για να αγιάζουν τα ίδια τα σπίτια τους, τους κήπους, τα σπαρτά τους, τα ζώα, τα οχήματα τους κλπ. Είναι καλό να χρησιμοποιείται και για την προφύλαξη μας από τη βασκανία και κάθε σατανική ενέργεια και όχι άλλα δεισιδαιμονικά ξόρκια, λάδια, ξεματιάσματα κλπ. Εξυπακούεται πως στο σπίτι, διατηρούμε τον Αγιασμό (Μικρό ή Μεγάλο) στο εικονοστάσιο, όπου καίει κανδήλα και πως τα μέλη της οικογενείας αυτής επιμελώς θα αποφεύγουν τις αφορμές και αιτίες της αμαρτίας που φυγαδεύουν την θεία χάρη.  

διαβάστε περισσότερα »
Χρονολογικό αρχείο

Φόρμα επικοινωνίας

Εορτολόγιο