Μου έλεγε κάποιος: «Πιστεύω, αλλά πιστεύω λίγο». Του λέω: «Άκουσε, μου έλεγε ένας γέροντας που γνώρισα στην Αθήνα, ο γερό Ευμένιος ο λεπρός, «Να λες γιε μου στην προσευχή σου, Χριστέ μου εγώ θέλω ν’ αλλάξω αλλά δεν αλλάζω γιατί σε θέλω λίγο». Τι ωραία που μιλούσε!» «Βοήθα με να σε θέλω πιο πολύ Χριστέ μου» έλεγε ο γέροντας Ευμένιος. Αυτός είναι ερωτικός διάλογος. Μόνο ένας ερωτευμένος μιλά έτσι. Βοήθα με, σε θέλω λίγο. Βοήθα με να σε θέλω πιο πολύ και ο Κύριος θ’ αρχίσει να σου δίνει. Αν έχεις ανάγκη από πίστη θα σου δίνει πίστη. Αν έχεις ανάγκη από πραότητα θα σου δίνει πραότητα. Στον καθένα από εμάς δίνει ότι έχουμε ανάγκη. Έτσι κερδίζεται η ζωή. Η ζωή η αιώνιος. Αγιορείτικο Βήμα

Όταν η εμπειρία των πατέρων της εκκλησίας, αναφέρει ότι η μετάνοια είναι μια ισόβια πράξη ζωής, δηλαδή ότι μια ζωή παλεύεις με τα πάθη σου, σίγουρα δεν το κάνει για να μας απογοητεύσει. Αλλά για να μας προσγειώσει και να μας κάνει να καταλάβουμε ότι δεν θα σωθούμε γιατί γίναμε τέλειοι αλλά ταπεινοί και ειλικρινείς. Οι πατέρες έχουν επίγνωση της ανθρώπινης συνθήκης. Ξέρουν καλά τι σημαίνει άνθρωπος. Οι περισσότεροι λοιπόν από εμάς θα χρειαστούμε αγώνα και προσπάθεια απέναντι στα πάθη και τα σκοτάδια μας. Εντάξει υπάρχουν και κάποιες εξαιρετικές περιπτώσεις μετάνοιας και αλλαγών που ακριβώς επειδή είναι και σπάνιες ονομάζονται θαυμαστές. Όμως αυτές δεν είναι το σύνηθες, αλλά η εξαίρεση. Η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων, των πιστών, δεν θα καταφέρει να ξεπεράσει τα πάθη της. Πιο πιθανόν θα πεθάνουμε μαζί με κάποια από αυτά. Στην καλύτερη των περιπτώσεων με την Χάρη του Θεού θα μάθουμε να τα διαχειριζόμαστε. Να τα αποδεχόμαστε, όχι δικαιολογώντας τα αλλά κατανοώντας τα. Τώρα βέβαια το ηθικιστικό και νομικό κομμάτι του εαυτού μας, και της αλλοτριωμένης παραδόσεως μας, θα επαναστατήσει λέγοντας, «και πως θα σωθούμε;» Κοιτάξτε. Ευτυχώς που ο Θεός δεν έχει καμία σχέση με τις δικές μας αντιλήψεις και ψυχικές προβολές. Ευτυχώς που ο Θεός δεν ενεργεί με τα δικά μας κριτήρια δικαιοσύνης. Ευτυχώς που ο Θεός δεν περιμένει την τελειότητα μας, αλλά την αυθεντικότητα μας. Την ρεαλιστική αποδοχή των υπαρκτικών μας ορίων. Θεός ζητά την ανθρωπιά και ειλικρίνεια μας. Εκείνο που μπορεί να μας κλείσει την θύρα της Βασιλείας Του δεν θα είναι η αμαρτία μας, αλλά η υποκρισία και η ψευτιά μας. Ο απίστευτος κρυφός και φανερός εγωισμός μας, που πιστέψτε με ξέρει να κρύβεται καλά ακόμη και μέσα στις δήθεν αρετές μας. π. Λίβυος

Το πάθημα του ιερέα που δεν συγχωρούσεΣτην Αντιόχεια της Ανατολής, στα χρόνια του αυτοκράτορα Ουαλεριανού, ζούσαν ο ιερέας Σαπρίκιος και ένας φίλος του, ο Νικηφόρος. Ο Νικηφόρος είχε για πνευματικό οδηγό τον ιερέα Σαπρίκιο. Όμως ο διάβολος μίσησε την φιλία των δύο αυτών πνευματικών αδελφών. Κάποια συκοφαντία που έφτασε στα αυτιά του ιερέα Σαπρικίου ήταν ικανή να διαλύσει τον χριστιανικό τους σύνδεσμο. Κύριος φταίχτης της συκοφαντίας θεωρήθηκε ο Νικηφόρος και γι’ αυτό ο Σαπρίκιος τον μίσησε θανάσιμα. Πολλές φορές ο Νικηφόρος προσπάθησε να τον πλησιάσει, αλλά μάταια. Ο Σαπρίκιος δεν άκουγε κουβέντα. Κι όσο περνούσε ο καιρός, τόσο πείσμωνε ο ιερέας. Τότε ξέσπασε στα μέρη της Ανατολής ένας τρομερός διωγμός σε βάρος των Χριστιανών. Ανάμεσα στους Χριστιανούς που έπιασαν ήταν και ο ιερέας Σαπρίκιος. Τον βασάνισαν για ν’ αρνηθεί την πίστη του. Τον έφεραν μπροστά στο χρυσό είδωλο του Δία, μα εκείνος αρνήθηκε να θυσιάσει. Και τον έριξαν στην φυλακή, όπου συνέχισαν να τον βασανίζουν περισσότερο. Ο Νικηφόρος βλέποντας τα μαρτύρια του ιερέα, με αρκετά χρήματα έπεισε τον φύλακα να τον αφήσει να μπει στο κελλί της φυλακής για να ζητήσει συγχώρεση και πάλι από τον Σαπρίκιο. Κλαίγοντας ο Νικηφόρος τον παρακαλούσε, αλλά εκείνος δεν τον συγχωρούσε με τίποτα. Την άλλη μέρα ο δήμιος διάβαζε τη θανατική καταδίκη του ιερέα και ετοίμαζε το ξίφος του για να τον αποκεφαλίσει. Ανάμεσα στο πλήθος που είχε μαζευτεί ήταν κι ο Νικηφόρος, που φώναζε δυνατά στον Σαπρίκιο ζητώντας του συγχώρεση την τελευταία εκείνη στιγμή. Ο Σαπρίκιος και πάλι αρνιόταν. Αλλά ο Θεός, που δεν θέλει τέτοιους μάρτυρες, πήρε τη χάρη Του από τον Σαπρίκιο κι ο ιερέας μπροστά στον δήμιο αρνήθηκε ότι ήταν Χριστιανός και θυσίασε στα είδωλα. Το πλήθος έμεινε στη θέση του παγωμένο. Ο Νικηφόρος σάστισε. Γύρισε το βλέμμα του στον ουρανό και είδε έναν Άγγελο έτοιμο να στεφανώσει τον μάρτυρα. Μα όταν ο Σαπρίκιος αρνήθηκε τον Χριστό, το στεφάνι παρέμεινε εκεί, περιμένοντας κάποιο μάρτυρα καινούριο. Τότε ο Νικηφόρος πετάχτηκε από το πλήθος και φώναξε στο δήμιο: -Ο Χριστός θέλει σήμερα ένα μάρτυρα. Είμαι Χριστιανός! Εμπρός, τι περιμένεις; Αποκεφάλισέ με! Κι έτσι τη θέση του Σαπρικίου πήρε ο Άγιος Νικηφόρος. Το πάθημα του καλού οικογενειάρχη που δεν συγχωρούσε«Άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών…»Ένας ευσεβής οικογενειάρχης από την Ανατολή, ο Γεώργιος, επισκέφθηκε τον αββά Σιλουανό, για να τον συμβουλευτεί σχετικά με κάτι που τον απασχολούσε. Τον τελευταίο καιρό είχε προβλήματα με έναν γείτονά του, που του έκανε ζημιές στο κτήμα του. Για όλες τις ταλαιπωρίες ο Γεώργιος έκανε υπομονή και τις ξεπερνούσε με την προσευχή του στο Θεό. Όσο περνούσαν όμως οι μέρες ο γείτονας γινόταν όλο και χειρότερος. Η υπομονή του Γεωργίου στο τέλος εξαντλήθηκε και πήρε την απόφαση να πάει το γείτονά του στα δικαστήρια. Θέλησε να ρωτήσει γι’ αυτό τον αββά Σιλουανό. Στην εξομολόγησή του ο Γεώργιος αποκάλυψε στο Γέροντα το πρόβλημά του και την απόφασή του να πάει τον σκληρόκαρδο γείτονα στα δικαστήρια. Ο γέροντας, σιωπηλός και ατάραχος, του λέει: – Κάνε όπως θέλεις, παιδί μου. – Δεν νομίζεις όμως, Γέροντα, ότι αν τιμωρηθεί αυστηρά θα ‘ναι πιο δίκαιο; – Κάνε ό,τι σε αναπαύει, απάντησε ο Γέροντας με αδιαφορία. – Θα ‘ναι καλύτερα και για την ψυχή του, ε Αββά; Ρώτησε ο Γεώργιος, μα ο Γέροντας δεν απάντησε. – Τότε λοιπόν να πηγαίνω σιγά-σιγά, είπε ο Γεώργιος, να μην κουράζω άλλο την αγάπη σου. Θα φύγω για το δικαστή κατευθείαν. – Στάσου λίγο, παιδί μου. Μη βιάζεσαι τόσο, είπε ο Γέροντας. Έλα να προσευχηθούμε πρώτα, να ευλογήσει ο Θεός την πράξη σου. – Σηκώθηκε ο Γέροντας και πήρε τον Γεώργιο και στάθηκαν μπροστά στην εικόνα του Παντοκράτορα. Αφού έκανε τον σταυρό του ο Αββάς, άρχισε να λέει: «Πάτερ ημών, ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά σου• ελθέτω η βασιλεία σου• γενηθήτω το θέλημά σου ως εν ουρανώ και επί της γης. Τον άρτον ημών τον επιούσιον δός ημίν σήμερον και μη αφίης ημίν τα οφειλήματα ημών, ως ουδέ ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών». Στα τελευταία αυτά λόγια της προσευχής του αββά Σιλουανού ο Γεώργιος φώναξε: -Μα, γέροντα, δε λέει έτσι η Κυριακή Προσευχή. Μήπως κάνετε κάποιο λάθος; -Πραγματικά, παιδί μου, δεν λέει έτσι η Κυριακή Προσευχή, είπε με σταθερή φωνή ο Αββάς. Έτσι όμως είναι η πραγματικότητα. Αφού εσύ αποφάσισες να παραδώσεις τον αδελφό στη δικαιοσύνη, εγώ δεν μπορώ να κάνω άλλη προσευχή για σένα. Ο Γεώργιος έμεινε άφωνος! Πήρε ευχή και επέστρεψε στο σπίτι του. Τα λόγια του Αββά χαράκτηκαν βαθιά στην ψυχή του. Ο Γεώργιος συνέχισε την ενάρετη ζωή του επαναλαμβάνοντας το δίδαγμα του Αββά Σιλουανού: «Άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών…»  askitikon.eu

Ξέρω τις δυσκολίες σου,τους αγώνες σου,την πάλη της ψυχής…Τα λάθη σου,τις πτώσεις σου… Κι όμως σου λέω:«Δος μου την καρδιά σου όπως είναι».Αν περιμένεις να γίνεις άγγελος,δε θα μ’ αγαπήσεις ποτέ…ακόμα κι αν πέφτεις συχνά στα ίδια λάθη,αν είσαι αδέξιος στην άσκηση της αρετής,έλα κοντά μου…Θέλω την καρδιά σου.Σ’ αγαπώ όπως είσαι… Όταν θα πρέπει να υποφέρεις,θα σου δώσω δύναμη.Όταν θα πρέπει να αγωνιστείς,θα σου δώσω θάρρος. Μη δειλιάσεις! Σήμερα στέκομαι στην πόρτα της καρδιάς σου.Χτυπάω και περιμένω.Αγάπησέ με όπως είσαι. Αν περιμένεις να γίνεις Άγιος,δεν θα μ’ αγαπήσεις Ποτέ!!! (αγνώστου) synaxari-synaxari.blogspot.gr

Αν ρωτούσες μια μύγα, αν έχει δει κανένα λουλούδι στα μέρη που συχνάζει, θα απαντούσε ως εξής: “Δεν έχω δει κανένα λουλούδι. Αλλά από την άλλη δεν υπάρχουν και πολλά ωραία πράγματα στον βούρκο.” Το περισσότερο που μπορείτε να ακούσετε από την μύγα είναι ιστορίες σκουπιδιών, αφού έχει περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής, ψάχνοντας μέσα στα σκουπίδια. Αν, όμως, ρωτήσετε μια μέλισσα αν έχει δει καθόλου βρωμιά στο περιβάλλον της, θα απαντούσε το εξής: “Βρωμιά; Όχι δεν έχω δει καθόλου βρωμιά πουθενά. Το μόνο που έχω δει εδώ τριγύρω είναι όμορφα αρώματα λουλουδιών.” Πάντα θα υπάρχουν εκείνοι, που μόλις μπαίνουν σε ένα λιβάδι που ανθίζει, θα βρουν το πιο απαίσιο μέρος και θα καθίσουν να κολυμπούν στον βούρκο για πάντα. Αλλά, υπάρχουν και αυτοί που θα ψάξουν για μια μικρή όμορφη γωνία, ακόμα και μέσα σε έναν βούρκο, και θα περάσουν τον χρόνο τους στην πνευματική τροφή, που τους προσφέρει το μέρος. Στην ζωή παίρνουμε μόνο αυτό που ψάχνουμε… churchofagianapa.blogspot.com

Φύτεψες σήμερα ένα δέντρο. Και σε 20 χρόνια ένας ταξιδιώτης θα βρει καταφύγιο κάτω από τα κλαδιά του, σε μια πολύ καυτή ημέρα. Εκατοντάδες πουλάκια θα φτιάξουν φωλιές σε αυτό στο πέρασμα των χρόνων. Και κάποτε κάποιος θα ζεσταθεί από τον κορμό του. Επειδή εσύ, σήμερα, το φύτεψες. Βοήθησες κάποτε έναν πεσμένο να σηκωθεί. Και αυτός με την σειρά του σήκωσε αργότερα κάποιον άλλο. Και εκείνος κάποιον άλλο και το ίδιο συνεχίζεται ακόμα αλυσιδωτά. Πολλοί πεσμένοι σηκώθηκαν, επειδή εσύ κάποτε σήκωσες κάποιον. Έχτισες ένα μικρό εκκλησάκι κάπου. Και στο πέρασμα των ετών χιλιάδες προσευχές έφτασαν στον ουρανό, επειδή εσύ κάποτε έχτισες εκείνο το εκκλησάκι. Γέννησες κάποτε ένα παιδί, το ανέθρεψες σωστά, έγινε χρήσιμος άνθρωπος στο έργο του Θεού, βοήθησε με την σειρά του άλλους να ξεπεράσουν τις δυσκολίες τους. Πολλοί άνθρωποι σώθηκαν επειδή εσύ κάποτε γέννησες αυτό το παιδί. Η κάθε πράξη μας ,αφήνει τα σημάδια της, στην πορεία της διαδρομής μας σε αυτήν την ζωή. Πολλοί άνθρωποι θα ωφεληθούν και θα σωθούν ,επειδή εσύ υπήρξες εδώ σε αυτό το πέρασμα του χρόνου. Ή και το αντίθετο. Πολλοί που θα υποφέρουν για τον ίδιο λόγο. Ευλογημένος ο άνθρωπος εκείνος παιδιά μου, που στα σημάδια που άφησε πίσω του, φεύγοντας από την ζωή αυτή, κι άλλοι θα θέλουν να βαδίσουν. Πατήρ Ιωάννης oiaggeloitoufwtos.blogspot.com

.. Ρωτήσαν έναν σύγχρονο Γέροντα : Γέροντα πώς να κάνω προσευχή ; Και εκείνος απάντησε : Να νιώθεις την παρουσία του Χριστού παιδί μου ! Και πως γίνεται αυτό; Να , πως ενώ εγώ είμαι εδώ, ξέρω ότι οι Πατέρες είναι δίπλα ; Έτσι να νιώθεις, ότι στο διπλανό δωμάτιο είναι ο Χριστός μας ! Τόσο κοντά και τόσο αδιάλειπτα ! Πήγα και εγώ κάποτε στην Παναγούδα στον Άγιο Παϊσιο και τον ρώτησα : Γέροντα πως θα κάνω καρδιακή προσευχή ; Όλο αποσπάται ο νους μου ! Και μου δίνει ένα τόσο δυνατό χτύπημα στην πλάτη ! Ακόμα τον θυμάμαι τον ξαφνικό πόνο ! «Ένιωσες τίποτα καλογέρι; με ρώτησε … Ναι , Γέροντα το ρωτάτε; πόνεσα πολύ ! Και που πήγε ο νους σου παιδί μου ; Μα που αλλού Γέροντα , στο μέρος που με χτυπήσατε ! Στον πόνο δηλαδή ευλογημένε ! Έτσι και με την προσευχή γίνεται ! Για να κατέβει ο νους στην καρδιά , πρέπει εκείνη να συντριβεί και να πονέσει ! Στον πόνο της θα πάει ο νούς σου ! Έτσι μόνο θα κατέβει !» Ο άνθρωπος σήμερα αυτοκαταδικάζεται ! Στην κόλαση οι αμετανόητοι και μόνο θα υποφέρουν και επειδή δεν θα μπορούν να ικανοποιήσουν το πάθος τους ! Μην εμποδίζετε την ανεξάντλητη αγάπη του Θεού ! Αυξήστε τα δοχεία της ! Να είστε ευλογημένοι παιδιά μου !Σας περιμένουμε να ξαναρθείτε με την χάρη του Θεού ! Τα τελευταία του λόγια σαν επίλογος στο φετινό οδοιπορικό μας ! Κάθε φορά μια πρωτότυπη κατακλείδα πρέπει να υπάρξει , ένα νέο συμπέρασμα να επιστεγάσει όλα τα θαυμάσια που ζήσαμε ξανά στον αχαμήλωτο Άθωνα. Τι είναι αυτό που οδηγεί εδώ πάνω όλους αυτούς τους ανθρώπους άραγε; Γιατί προσεύχονται , γιατί αγρυπνούν , γιατί νηστεύουν , γιατί θυσιάζουν το εγώ τους ; Την απάντηση μας την έδωσε ένας πεφιλημένος Φιλαγιορείτης Γέροντας του έξω κόσμου ! Κάθε προσευχή , κάθε μετάνοια, κάθε αγρύπνια , κάθε νήστεμα , κάθε ταπείνωμα του θέλω τους , ένα σ αγαπώ στον Χριστό μας ! Τόσο ξεκάθαρα και απλά ! Χωρίς προσμονές για ανταλλάγματα! Μόνο για την δική Του αγάπη ! Όλα για Εκείνον και από Εκείνον σε μια υπερκόσμια προσαρμογή …Μονάδα μέτρησης η προσευχή ! Οι αποστάσεις μετριούνται και υπολογίζονται με τα ελέησον και τους Χαιρετισμούς της Κυρίας Θεοτόκου ! Η ευχή γίνεται αυτόνομη μονάδα μέτρησης της ταχύτητας ! Απλησίαστη η ταχύτητα της ευχής ! Μας φέρνει αυτοστιγμεί σε όλα όσα και πάλι αξιωθήκαμε να βιώσουμε στο Όρος !Δεν θα το ξεδιψάσουμε ποτέ το καθάριο του νερό ! Έλεγε ο νηπτικός πατήρ Αιμιλιανός: «Το Άγιο Πνεύμα γεμίζει και τον κόσμο και την οικουμένη. Όπως το σφουγγάρι, όταν μπει στο νερό, γεμίζει νερό, έτσι και το Άγιο Πνεύμα ώς «ὕδωρ τό ἁλλόμενον» γεμίζει τον κόσμο». Γεμίζει τον κόσμο και του Αγίου Όρους το ύδωρ το αλλόμενον ! Αδιόρατα, μα εγνωσμένα ! Ένα σφουγγάρι η ψυχή μας, καρτερά να οδηγηθεί επί ζωής πηγάς υδάτων ( Αποκ.ζ,17), να βουτηχτεί και πάλι στα έμψυχα αναβλύσματά του … Γένοιτο! Νώντας ΣκοπετέαςΑπόσπασμα από Επίλογο Ημερολογίου Άθωνος 2018 oikohouse.wordpress.com

Εγώ: Κύριε, μπορώ να σας κάνω μια ερώτηση; Ο Θεός: Φυσικά. Εγώ: Υπόσχεσται ότι θα θυμηθείτε; Ο Θεός: Υπόσχομαι. Εγώ: Γιατί επιτρέψατε σε μένα τόσα πολλά να μου συμβούν σήμερα; Θεέ: Τι εννοείς; Εγώ: Ξύπνησα αργά. Θεός: Έτσι. Εγώ: Απλά δεν μπορούσα να πάρω το αυτοκίνητό μου και έπρεπε να τρέξω για να δουλέψω. Θεός: Εντάξει. Εγώ: Στο δείπνο μου δόθηκε λάθος σάντουιτς και έπρεπε να περιμένω. Θεός: Χμμμ. Εγώ: Στο δρόμο για το σπίτι, μόλις ήθελα να απαντήσω στην κλήση, έμεινα από μπαταρία. Θεός: Είναι όπως τα λέτε. Εγώ: Και για να το τελειώσω όταν πήγαινα σπίτι, ήθελα απλά να πάρω στα πόδια μου νέα μηχανή μασάζ ποδιών και να χαλαρώσω, αλλά το μηχάνημα δεν λειτούργησε! Όλα πήγαν στραβά σήμερα! Γιατί το επιτρέψατε αυτό; Θεέ: Να σκεφτώ. Ο Άγγελος του Θανάτου ήταν στο κρεβάτι σας το πρωί και έπρεπε να στείλω έναν από τους Αγγέλους Μου για να πολεμήσει για τη ζωή σας. Σας άφησα να κοιμηθείτε αυτή τη στιγμή. Εγώ (ταπεινωμένος): O Θεός: Δεν σας άφησα να ξεκινήσετε αμέσως το αυτοκίνητο, γιατί στην κατεύθυνσή σας υπήρχε ένας μεθυσμένος οδηγός που θα σας χτυπούσε αν βρισκόσασταν στο δρόμο. Εγώ: (ντροπή) Θεός: Ο πρώτος άνθρωπος που έφτιαχνε σήμερα το σάντουιτς ήταν άρρωστος και δεν ήθελα να μολυνθείς, γιατί ξέρω ότι δεν μπορείς να χάσεις τη δουλειά σου. Εγώ (αμηχανία): Εντάξει. Ο Θεός: Η μπαταρία στο τηλέφωνο έγινε επειδή ο άνθρωπος που καλέσατε θα έδινε ψευδείς μαρτυρίες για το τι θα λέγατε σε αυτή τη συζήτηση, και δεν σας άφησα να μιλήσετε μαζί του. Έτσι προστατευτήκατε από αυτό. Εγώ: Καταλαβαίνω, Κύριε. Ο Θεός: Λοιπόν, αυτό το μηχάνημα το μασάζ ποδιών, είχε ένα ελάττωμα που θα μπορούσε να χτυπήσει όλη την ηλεκτρική ενέργεια στο σπίτι σας το βράδυ. Δεν νομίζω ότι θα θέλατε να είστε χωρίς φως. Εγώ: Συγχώρεσε με, Κύριε. Θεέ μου: Μην λυπάσαι, απλά μάθε να με εμπιστεύεσαι … σε όλα τα πράγματα, καλά και κακά. Εγώ: Θα σας εμπιστευθώ. Ο Θεός: Και μην αμφιβάλλετε ότι το Σχέδιο Μου για την ημέρα σας είναι πάντα καλύτερο από το σχέδιό σας. Εγώ: Δεν θα αμφιβάλλω, Θεέ μου. Και, Κύριε, επιτρέψτε μου να σας πω ευχαριστώ για τα πάντα σήμερα. Ο Θεός: Παρακαλώ, παιδί μου. Ήταν μια ακόμη μέρα ότι είμαι ο Θεός σας, και μου αρέσει να φροντίζω τα παιδιά μου. Τις άλλες μέρες, είσαι τόσο απορροφημένη στα γεγονότα της τρέχουσας ζωής σου που σχεδόν ξεχνάς ποιος σου έδωσε ζωή. theomitoros.blogspot

Ρωτά ο χρυσός το μάρμαρο: “Στα πέρατα του κόσμου ποιος ήλιος λάμπει ωσάν κι εμέ;Ποιο φως έχει το φως μου;Εγώ τον κόσμο κυβερνώ, την ευτυχία υφαίνω,περιφρονώ την ομορφιά, άσχημους ομορφαίνω.Εγώ ακονίζω του φονιά το δίκοπο μαχαίρι,εγώ οδηγώ στα σκοτεινά του κλέφτη μου το χέρι.Εγώ αγοράζω την τιμή και την πουλώ στο δρόμο,ποδοπατώ την αρετή, καταπατώ το νόμο!Περίσσιες είν’ οι χάρες μου κι η δύναμή μου μόνηγκρεμίζει θρόνους απ’εδώ, θρόνους εκεί στυλώνει.Εσύ τι κάνεις μάρμαρο;”Και παίρνει την απάντηση: “Εγώ σε τάφου σκοτεινιά τη δύναμή σου κλείνω!”.(Ιωάννη Πολέμη) Ευτυχώς που υπάρχει ο θάνατος που ανακόπτει και σβήνειτην πλεονεξία και την ύβρη των ανθρώπων“΄Ινα μη το κακόν αθάνατον γένηται”. stavkoum.blogspot.

Ένας νεαρός είπε στον ιερέα:-Πάτερ, εγώ δεν θα ξαναέλθω στην εκκλησία.Ο ιερέας τον ρώτησε ποιος είναι ο λόγος.Ο νεαρός του απάντησε:Εδώ βλέπω μία γυναίκα που κουτσομπολεύει μίαν άλλη. Ο άλλος δεν διαβάζει καλά και οι χορωδοί μαλώνουν καμιά φορά. Την ώρα της Λειτουργίας κάποιος άλλος ασχολείται με το κινητό του, για να μην πω για την εγωιστική τους συμπεριφορά όταν φεύγουν από τον ναό…Του λέει ο ιερέας:-Έχεις δίκιο. Πριν όμως εγκαταλείψεις οριστικά την εκκλησία, κάνε μου σε παρακαλώ μία χάρη. Πάρε αυτό το ξέχειλο ποτήρι και κάνε τον κύκλο του ναού τρεις φορές χωρίς να χύσεις ούτε μία σταγόνα. Μετά μπορείς να φύγεις.«Μόνο αυτό;» είπε ο νεαρός. Έκανε τους τρεις γύρους όπως ζήτησε ο ιερέας. Αφού τελείωσε είπε:-Πάτερ, το έκανα.Ο ιερέας τον ρώτησε:-Όταν έκανες τον γύρω του ναού, πρόσεξες κάποιο άτομο να κουτσομπολεύει κάποιον;-Όχι.-Είδες κάποιον να ασχολείται με το κινητό του;-Όχι.-Ξέρεις γιατί; Ησούν συγκεντρωμένος στο ποτήρι για να μην χύσεις το νερό. Έτσι λοιπόν είναι και στην ζωή μας. Όταν οι καρδιές μας συγκεντρώνονται στον Χριστό, δεν έχουμε χρόνο να κοιτάξουμε τα λάθη των άλλων. Αυτοί που εγκαταλείπουν την εκκλησία εξαιτίας των υποκριτών χριστιανών, με βεβαιότητα δεν μπήκαν σε αυτήν για τον Χριστό. anastasiosk.blogspot

Η χριστιανική άσκηση δεν είναι πρωταθλητισμός στη μιζέρια ή βασανιστήριο. Καλείται να είναι μια έκπληξη εξαιτίας της παρουσίας του Χριστού στον οποίο σε οδηγεί η άσκηση.  «Το σώμα, λέει ο Γάλλος ορθόδοξος μοναχός Ιωάννης*, δεν είναι ύλη προς καταστροφή, είναι ύλη που πρέπει να μεταμορφώσουμε. Το σώμα είναι ο Ναός του Πνεύματος. Αγαπώ το σώμα μου γιατί μέσα του υπάρχει μια αγάπη μεγαλύτερη από μένα, μια Αγάπη που με ωθεί να πάω πολύ παραπέρα από την ανθρωπινότητά μου. Ας πάρουμε ένα παράδειγμα, έναν χορευτή, που θέλει να ζήσει την ομορφιά του χορού. Προσπαθεί να γνωρίσει καλά το σώμα του, να το κυβερνήσει, να το τιθασεύσει. Το κάνει με αγάπη, από αγάπη για το χορό, όχι με βιαιότητα η σκληρότητα. Δεν θέλει να το υποδουλώσει η να το απαρνηθεί. Στόχος του είναι να το μεταμορφώσει, να το κάνει πιο ευλύγιστο, πιο αρμονικό. Δεν το αποκηρύσσει, αντίθετα το μεταμορφώνει με τρυφερότητα. […] Η νηστεία σκάβει μέσα μας έναν λάκκο, για να ριζώσει ο Θεός. Νηστεύοντας, βιώνω την έλλειψη τόσο έντονα, ώστε το σώμα μου πια να ουρλιάζει από πείνα και δίψα για τον Θεό…». * Μοναχός Ιωάννης, Διψώ για ένα ζωντανό νερό, έκδ. Εν πλω 2018. (Απόσπασμα από το βιβλίοΜία μολυβιά χαράς του Γιώργου Μπάρλα,εκδ. Γρηγόρη) amfoterodexios.blogspot.com

Κάποια αγράμματη αλλά ευσεβής γιαγιά, πήγε μια μέρα στην Εκκλησία και άκουσε τον ιεροκήρυκα να λέει:– Αυτός που δεν διαβάζει την Αγία Γραφή, δεν θα σωθεί!Η γιαγιά μόλις άκουσε το λόγο αυτόν χλώμιασε, απογοητεύτηκε και γυρίζοντας σπίτι, λέει στην κόρη της:– Παιδί μου θα κολαστώ, διότι δεν διαβάζω την Αγία Γραφή!Η κόρη της προσπάθησε να την καθησυχάσει, αλλά ματαίως…Μια μέρα, αποφάσισε η γιαγιά να πάει σε έναν φωτισμένο γέροντα, για να την βοηθήσει. Η γιαγιά μόλις τον είδε, του λέει:– Πάτερ μου, δεν θα σωθώ, διότι δεν διαβάζω την Αγία Γραφή, διότι είμαι αγράμματη!Ο γέροντας όμως την καθησύχασε και της είπε:– Και πώς σώθηκαν τόσοι και τόσοι αγράμματοι άνθρωποι γιαγιά; Μάλιστα έχουμε και Αγίους, που ήταν τελείως αγράμματοι! Αυτοί πως σώθηκαν; Τα γράμματα δεν σώζουν, αλλά ούτε και η αμορφωσιά κολάζει. Λοιπόν γιαγιά, θα κάνεις το εξής: Θα παίρνεις το Ευαγγέλιο, θα το ανοίγεις στην πρώτη σελίδα, θα βάζεις την παλάμη σου πάνω στο Ευαγγέλιο και μετά θα πηγαίνεις στο εικονοστάσι και θα λες την εξής προσευχή: ”Χριστέ μου, αυτά που γράφεις στο Ευαγγέλιο, βάλτα μέσα στην καρδιά μου!”. Την άλλη μέρα θα βάζεις την παλάμη σου στην δεύτερη σελίδα κ.ο.κ.Η γιαγιά εφάρμοσε κατά γράμμα τα λόγια του γέροντα για αρκετούς μήνες. Μια μέρα στο σπίτι παίζανε τα εγγονάκια της και άρχισαν να μιλάνε άσχημα και να κατακρίνουν. Η γιαγιά το άκουσε και τα παρατήρησε, λέγοντάς τα:– Παιδιά μου, μην κρίνετε για να μην κριθείτε!Κόκκαλο η κόρη της!– Μάνα, αυτό που είπες, από που το άκουσες και το είπες; Αυτό το λέει το Ευαγγέλιο, εσύ δεν ξέρεις γράμματα, ποιός σου το είπε;– Παιδί μου, δεν το άκουσα από κάπου, αλλά βγήκε μέσα από την καρδιά μου!Από την στιγμή εκείνη, άρχισε η γιαγιά να αναπαράγει λόγια του Ευαγγελίου, χωρίς να το καταλαβαίνει! Η γιαγιά επειδή έκανε υπακοή στον γέροντα με πίστη και απλότητα, άρχισε ο Χριστός να εμφυτεύει τα λόγια του Ευαγγελίου στην καρδιά της.Αυτό που θα μας σώσει είναι η πίστη στον Χριστό και όχι η μόρφωσή μας. Εξάλλου ο Χριστός, επέλεξε αγράμματους ανθρώπους για Μαθητές Του, για να δείξει, ότι μπορεί να σε κάνει πάνσοφο, ακόμα και αν είσαι αγράμματος, αρκεί να έχει κανείς πίστη και ταπείνωση… Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα nagiounikolaoutouneou.gr

Το μάτιασμα (η βασκανία) είναι ένα φαινόμενο που η Εκκλησία μας πα­ραδέχεται την ύπαρξη του. Πρόκειται για την περίπτωση που κάποιος με φθόνο, με μίσος, για εκδίκηση, θέλει το κακό ενός προσώπου κι έτσι πα­ρακινεί το διάβολο να βλάψει τούτο το πρόσωπο. Το ίδιο αποτέλεσμα συμβαίνει κι όταν κανείς με λόγια στείλει κάποιον στον διάβολο. Κι εδώ όμως συμβαίνει κάτι παρό­μοιο με όσους τυραννιούνται από προ­λήψεις και τρέχουν στους διάφορους μάγους και αγύρτες. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να ανεχτεί τον πόνο και θέλει γρήγορα να απαλλαγεί απ’ αυ­τόν. Παράλληλα έχει την εντύπωση ότι για ό,τι κακό του συμβαίνει δεν φταίει αυτός αλλά κάποιοι άλλοι. Δεν θέλει δηλαδή να αναλάβει τις ευ­θύνες του για τίποτα, π.χ. Δεν πήγε καλά το συνοικέσιο; Του έκαναν μά­για! Δεν πήγε καλά η δουλειά; Τον γλωσσόφαγαν! Έχει πονοκέφαλο; Τον μάτιασαν κ.ο.κ.Ποια θέση όμως παίρνει η Εκκλη­σία μας για το ξεμάτιασμα; Κατ’ αρχήν τους πιστούς που ζουν τακτική πνευματική και μυ­στηριακή ζωή και που με πίστη φέρουν τον Τίμιο Σταυρό, δεν τους πιάνει κανένα «μάτι».Όταν υπάρξει βασκανία, τότε μο­ναδική ισχυρή δύναμη κατά της δαιμονικής ενέργειας είναι οιει­δικές ευχές του ιερέα, η ειλικρι­νής Εξομολόγηση και η Θεία Με­τάληψη. Ακόμη βοηθούν μαζί με τη δύνα­μη της προσευχής και τα αγιαστικά μέσα που η ίδια η Εκκλησία μας χορηγεί. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να καταφεύγουμε στις ξεματιάστρες, οι οποίες με παράξενες και πολ­λές φορές με βλάσφημες ευχές ή «προσευχές», επιχειρούν να υπο­καταστήσουν τον ιερέα. Κάποια τυχόν βελτίωση από ένα τέτοιο ξεμάτιασμα είναι βέβαιο τέχνα­σμα του διαβόλου, ο οποίος αποσκο­πεί να μας τραβήξει μακριά από τη σωτήρια χάρη της Εκκλησίας μας και να μας δέσει ως δούλους πίσω από μία πλανεμένη ξεματιάστρα. Γι’ αυτό και η ευχή για το «μάτι», την βασκανία (που διαβάζεται μόνο από Ιερέα) λέει μεταξύ άλλων: …απόστησον πάσαν διαβολικήν ενέργειαν, πάσαν σατανικήν έφοδο και πάσα επιβουλήν, περιέργειαν τε πονηράν και βλάβην και οφθαλμών βασκανίαν τω φθονερών ανθρώπων απο του δούλου σου ( όνομα ) και η υπο ωραιότητος ή ανδρείας ή ευτυχίας ή ζήλου ή και φθόνου βασκανίας συνέβη,… Στην απάντηση μας αυτή δεν θα αναφερθούμε σε αυτόν που «ματιάζεται», αλλά σε αυτόν που «ματιάζει». Και αυτό, γιατί πρέπει να εξετάσουμε και να πολεμήσουμε την πηγή της βασκανίας. Το ερώτημα δεν είναι γιατί «μας πιάνει το μάτι», αλλά γιατί κάποιοι έχουν αυτή την αρνητική ικανότητα…Ο καθένας από εμάς μπορεί να ματιάσει; Όχι. Άρα αυτός που μπορεί, τι έχει ή μάλλον τι του λείπει και μεταδίδει αρνητική ενέργεια «δια της οράσεως»; Είπαμε ότι οι πατέρες της Εκκλησίας αποδίδουν το μάτι σε «δαιμόνιο». Αυτός που ματιάζει έχει «δαιμόνιο». Ακούγεται βαρύ αλλά έτσι είναι.Αυτός που ματιάζει, συνήθως απέχει από την εκκλησία και τα μυστήρια της. Δεν εξομολογείται, δεν κοινωνεί των Αχράντων μυστηρίων, δεν κάνει τον Σταυρό του ή τελοσπάντων ανήκει στο Σώμα της Εκκλησίας αλλά δεν μετέχει συνειδητά στα μυστήρια της… και μάλλον έτσι είμαστε οι περισσότεροι: «ο λαός ούτος τω στόματι αυτών και τοις χείλεσί με τιμά, η δε καρδία αυτών πόρρω απέχει απ΄ εμού· (Ματθ. ιε,8) Δυστυχώς, έτσι είναι όσο και αν ακούγεται άσχημα όσο και αν δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε, η αποχή και η απομάκρυνση από τον θείο δρόμο από τον μη εκκλησιασμό, μόνο πόρτες ανοίγει στον διάβολο με ό,τι μπορεί να συνεπάγεται αυτό. Ο καθένας από εμάς λοιπόν, πρέπει να εξετάσει τον εαυτό του σχετικά με την ειλικρινή συμμετοχή του στα μυστήρια και στον εκκλησιασμό και να ασφαλίσει τον εαυτό του με το μεγαλύτερο όπλο κατά του διαβόλου που είναι ο Σταυρός. theomitoros