.. Ρωτήσαν έναν σύγχρονο Γέροντα : Γέροντα πώς να κάνω προσευχή ; Και εκείνος απάντησε : Να νιώθεις την παρουσία του Χριστού παιδί μου ! Και πως γίνεται αυτό; Να , πως ενώ εγώ είμαι εδώ, ξέρω ότι οι Πατέρες είναι δίπλα ; Έτσι να νιώθεις, ότι στο διπλανό δωμάτιο είναι ο Χριστός μας ! Τόσο κοντά και τόσο αδιάλειπτα ! Πήγα και εγώ κάποτε στην Παναγούδα στον Άγιο Παϊσιο και τον ρώτησα : Γέροντα πως θα κάνω καρδιακή προσευχή ; Όλο αποσπάται ο νους μου ! Και μου δίνει ένα τόσο δυνατό χτύπημα στην πλάτη ! Ακόμα τον θυμάμαι τον ξαφνικό πόνο ! «Ένιωσες τίποτα καλογέρι; με ρώτησε … Ναι , Γέροντα το ρωτάτε; πόνεσα πολύ ! Και που πήγε ο νους σου παιδί μου ; Μα που αλλού Γέροντα , στο μέρος που με χτυπήσατε ! Στον πόνο δηλαδή ευλογημένε ! Έτσι και με την προσευχή γίνεται ! Για να κατέβει ο νους στην καρδιά , πρέπει εκείνη να συντριβεί και να πονέσει ! Στον πόνο της θα πάει ο νούς σου ! Έτσι μόνο θα κατέβει !» Ο άνθρωπος σήμερα αυτοκαταδικάζεται ! Στην κόλαση οι αμετανόητοι και μόνο θα υποφέρουν και επειδή δεν θα μπορούν να ικανοποιήσουν το πάθος τους ! Μην εμποδίζετε την ανεξάντλητη αγάπη του Θεού ! Αυξήστε τα δοχεία της ! Να είστε ευλογημένοι παιδιά μου !Σας περιμένουμε να ξαναρθείτε με την χάρη του Θεού ! Τα τελευταία του λόγια σαν επίλογος στο φετινό οδοιπορικό μας ! Κάθε φορά μια πρωτότυπη κατακλείδα πρέπει να υπάρξει , ένα νέο συμπέρασμα να επιστεγάσει όλα τα θαυμάσια που ζήσαμε ξανά στον αχαμήλωτο Άθωνα. Τι είναι αυτό που οδηγεί εδώ πάνω όλους αυτούς τους ανθρώπους άραγε; Γιατί προσεύχονται , γιατί αγρυπνούν , γιατί νηστεύουν , γιατί θυσιάζουν το εγώ τους ; Την απάντηση μας την έδωσε ένας πεφιλημένος Φιλαγιορείτης Γέροντας του έξω κόσμου ! Κάθε προσευχή , κάθε μετάνοια, κάθε αγρύπνια , κάθε νήστεμα , κάθε ταπείνωμα του θέλω τους , ένα σ αγαπώ στον Χριστό μας ! Τόσο ξεκάθαρα και απλά ! Χωρίς προσμονές για ανταλλάγματα! Μόνο για την δική Του αγάπη ! Όλα για Εκείνον και από Εκείνον σε μια υπερκόσμια προσαρμογή …Μονάδα μέτρησης η προσευχή ! Οι αποστάσεις μετριούνται και υπολογίζονται με τα ελέησον και τους Χαιρετισμούς της Κυρίας Θεοτόκου ! Η ευχή γίνεται αυτόνομη μονάδα μέτρησης της ταχύτητας ! Απλησίαστη η ταχύτητα της ευχής ! Μας φέρνει αυτοστιγμεί σε όλα όσα και πάλι αξιωθήκαμε να βιώσουμε στο Όρος !Δεν θα το ξεδιψάσουμε ποτέ το καθάριο του νερό ! Έλεγε ο νηπτικός πατήρ Αιμιλιανός: «Το Άγιο Πνεύμα γεμίζει και τον κόσμο και την οικουμένη. Όπως το σφουγγάρι, όταν μπει στο νερό, γεμίζει νερό, έτσι και το Άγιο Πνεύμα ώς «ὕδωρ τό ἁλλόμενον» γεμίζει τον κόσμο». Γεμίζει τον κόσμο και του Αγίου Όρους το ύδωρ το αλλόμενον ! Αδιόρατα, μα εγνωσμένα ! Ένα σφουγγάρι η ψυχή μας, καρτερά να οδηγηθεί επί ζωής πηγάς υδάτων ( Αποκ.ζ,17), να βουτηχτεί και πάλι στα έμψυχα αναβλύσματά του … Γένοιτο! Νώντας ΣκοπετέαςΑπόσπασμα από Επίλογο Ημερολογίου Άθωνος 2018 oikohouse.wordpress.com

Εγώ: Κύριε, μπορώ να σας κάνω μια ερώτηση; Ο Θεός: Φυσικά. Εγώ: Υπόσχεσται ότι θα θυμηθείτε; Ο Θεός: Υπόσχομαι. Εγώ: Γιατί επιτρέψατε σε μένα τόσα πολλά να μου συμβούν σήμερα; Θεέ: Τι εννοείς; Εγώ: Ξύπνησα αργά. Θεός: Έτσι. Εγώ: Απλά δεν μπορούσα να πάρω το αυτοκίνητό μου και έπρεπε να τρέξω για να δουλέψω. Θεός: Εντάξει. Εγώ: Στο δείπνο μου δόθηκε λάθος σάντουιτς και έπρεπε να περιμένω. Θεός: Χμμμ. Εγώ: Στο δρόμο για το σπίτι, μόλις ήθελα να απαντήσω στην κλήση, έμεινα από μπαταρία. Θεός: Είναι όπως τα λέτε. Εγώ: Και για να το τελειώσω όταν πήγαινα σπίτι, ήθελα απλά να πάρω στα πόδια μου νέα μηχανή μασάζ ποδιών και να χαλαρώσω, αλλά το μηχάνημα δεν λειτούργησε! Όλα πήγαν στραβά σήμερα! Γιατί το επιτρέψατε αυτό; Θεέ: Να σκεφτώ. Ο Άγγελος του Θανάτου ήταν στο κρεβάτι σας το πρωί και έπρεπε να στείλω έναν από τους Αγγέλους Μου για να πολεμήσει για τη ζωή σας. Σας άφησα να κοιμηθείτε αυτή τη στιγμή. Εγώ (ταπεινωμένος): O Θεός: Δεν σας άφησα να ξεκινήσετε αμέσως το αυτοκίνητο, γιατί στην κατεύθυνσή σας υπήρχε ένας μεθυσμένος οδηγός που θα σας χτυπούσε αν βρισκόσασταν στο δρόμο. Εγώ: (ντροπή) Θεός: Ο πρώτος άνθρωπος που έφτιαχνε σήμερα το σάντουιτς ήταν άρρωστος και δεν ήθελα να μολυνθείς, γιατί ξέρω ότι δεν μπορείς να χάσεις τη δουλειά σου. Εγώ (αμηχανία): Εντάξει. Ο Θεός: Η μπαταρία στο τηλέφωνο έγινε επειδή ο άνθρωπος που καλέσατε θα έδινε ψευδείς μαρτυρίες για το τι θα λέγατε σε αυτή τη συζήτηση, και δεν σας άφησα να μιλήσετε μαζί του. Έτσι προστατευτήκατε από αυτό. Εγώ: Καταλαβαίνω, Κύριε. Ο Θεός: Λοιπόν, αυτό το μηχάνημα το μασάζ ποδιών, είχε ένα ελάττωμα που θα μπορούσε να χτυπήσει όλη την ηλεκτρική ενέργεια στο σπίτι σας το βράδυ. Δεν νομίζω ότι θα θέλατε να είστε χωρίς φως. Εγώ: Συγχώρεσε με, Κύριε. Θεέ μου: Μην λυπάσαι, απλά μάθε να με εμπιστεύεσαι … σε όλα τα πράγματα, καλά και κακά. Εγώ: Θα σας εμπιστευθώ. Ο Θεός: Και μην αμφιβάλλετε ότι το Σχέδιο Μου για την ημέρα σας είναι πάντα καλύτερο από το σχέδιό σας. Εγώ: Δεν θα αμφιβάλλω, Θεέ μου. Και, Κύριε, επιτρέψτε μου να σας πω ευχαριστώ για τα πάντα σήμερα. Ο Θεός: Παρακαλώ, παιδί μου. Ήταν μια ακόμη μέρα ότι είμαι ο Θεός σας, και μου αρέσει να φροντίζω τα παιδιά μου. Τις άλλες μέρες, είσαι τόσο απορροφημένη στα γεγονότα της τρέχουσας ζωής σου που σχεδόν ξεχνάς ποιος σου έδωσε ζωή. theomitoros.blogspot

Ρωτά ο χρυσός το μάρμαρο: “Στα πέρατα του κόσμου ποιος ήλιος λάμπει ωσάν κι εμέ;Ποιο φως έχει το φως μου;Εγώ τον κόσμο κυβερνώ, την ευτυχία υφαίνω,περιφρονώ την ομορφιά, άσχημους ομορφαίνω.Εγώ ακονίζω του φονιά το δίκοπο μαχαίρι,εγώ οδηγώ στα σκοτεινά του κλέφτη μου το χέρι.Εγώ αγοράζω την τιμή και την πουλώ στο δρόμο,ποδοπατώ την αρετή, καταπατώ το νόμο!Περίσσιες είν’ οι χάρες μου κι η δύναμή μου μόνηγκρεμίζει θρόνους απ’εδώ, θρόνους εκεί στυλώνει.Εσύ τι κάνεις μάρμαρο;”Και παίρνει την απάντηση: “Εγώ σε τάφου σκοτεινιά τη δύναμή σου κλείνω!”.(Ιωάννη Πολέμη) Ευτυχώς που υπάρχει ο θάνατος που ανακόπτει και σβήνειτην πλεονεξία και την ύβρη των ανθρώπων“΄Ινα μη το κακόν αθάνατον γένηται”. stavkoum.blogspot.

Ένας νεαρός είπε στον ιερέα:-Πάτερ, εγώ δεν θα ξαναέλθω στην εκκλησία.Ο ιερέας τον ρώτησε ποιος είναι ο λόγος.Ο νεαρός του απάντησε:Εδώ βλέπω μία γυναίκα που κουτσομπολεύει μίαν άλλη. Ο άλλος δεν διαβάζει καλά και οι χορωδοί μαλώνουν καμιά φορά. Την ώρα της Λειτουργίας κάποιος άλλος ασχολείται με το κινητό του, για να μην πω για την εγωιστική τους συμπεριφορά όταν φεύγουν από τον ναό…Του λέει ο ιερέας:-Έχεις δίκιο. Πριν όμως εγκαταλείψεις οριστικά την εκκλησία, κάνε μου σε παρακαλώ μία χάρη. Πάρε αυτό το ξέχειλο ποτήρι και κάνε τον κύκλο του ναού τρεις φορές χωρίς να χύσεις ούτε μία σταγόνα. Μετά μπορείς να φύγεις.«Μόνο αυτό;» είπε ο νεαρός. Έκανε τους τρεις γύρους όπως ζήτησε ο ιερέας. Αφού τελείωσε είπε:-Πάτερ, το έκανα.Ο ιερέας τον ρώτησε:-Όταν έκανες τον γύρω του ναού, πρόσεξες κάποιο άτομο να κουτσομπολεύει κάποιον;-Όχι.-Είδες κάποιον να ασχολείται με το κινητό του;-Όχι.-Ξέρεις γιατί; Ησούν συγκεντρωμένος στο ποτήρι για να μην χύσεις το νερό. Έτσι λοιπόν είναι και στην ζωή μας. Όταν οι καρδιές μας συγκεντρώνονται στον Χριστό, δεν έχουμε χρόνο να κοιτάξουμε τα λάθη των άλλων. Αυτοί που εγκαταλείπουν την εκκλησία εξαιτίας των υποκριτών χριστιανών, με βεβαιότητα δεν μπήκαν σε αυτήν για τον Χριστό. anastasiosk.blogspot

Η χριστιανική άσκηση δεν είναι πρωταθλητισμός στη μιζέρια ή βασανιστήριο. Καλείται να είναι μια έκπληξη εξαιτίας της παρουσίας του Χριστού στον οποίο σε οδηγεί η άσκηση.  «Το σώμα, λέει ο Γάλλος ορθόδοξος μοναχός Ιωάννης*, δεν είναι ύλη προς καταστροφή, είναι ύλη που πρέπει να μεταμορφώσουμε. Το σώμα είναι ο Ναός του Πνεύματος. Αγαπώ το σώμα μου γιατί μέσα του υπάρχει μια αγάπη μεγαλύτερη από μένα, μια Αγάπη που με ωθεί να πάω πολύ παραπέρα από την ανθρωπινότητά μου. Ας πάρουμε ένα παράδειγμα, έναν χορευτή, που θέλει να ζήσει την ομορφιά του χορού. Προσπαθεί να γνωρίσει καλά το σώμα του, να το κυβερνήσει, να το τιθασεύσει. Το κάνει με αγάπη, από αγάπη για το χορό, όχι με βιαιότητα η σκληρότητα. Δεν θέλει να το υποδουλώσει η να το απαρνηθεί. Στόχος του είναι να το μεταμορφώσει, να το κάνει πιο ευλύγιστο, πιο αρμονικό. Δεν το αποκηρύσσει, αντίθετα το μεταμορφώνει με τρυφερότητα. […] Η νηστεία σκάβει μέσα μας έναν λάκκο, για να ριζώσει ο Θεός. Νηστεύοντας, βιώνω την έλλειψη τόσο έντονα, ώστε το σώμα μου πια να ουρλιάζει από πείνα και δίψα για τον Θεό…». * Μοναχός Ιωάννης, Διψώ για ένα ζωντανό νερό, έκδ. Εν πλω 2018. (Απόσπασμα από το βιβλίοΜία μολυβιά χαράς του Γιώργου Μπάρλα,εκδ. Γρηγόρη) amfoterodexios.blogspot.com

Κάποια αγράμματη αλλά ευσεβής γιαγιά, πήγε μια μέρα στην Εκκλησία και άκουσε τον ιεροκήρυκα να λέει:– Αυτός που δεν διαβάζει την Αγία Γραφή, δεν θα σωθεί!Η γιαγιά μόλις άκουσε το λόγο αυτόν χλώμιασε, απογοητεύτηκε και γυρίζοντας σπίτι, λέει στην κόρη της:– Παιδί μου θα κολαστώ, διότι δεν διαβάζω την Αγία Γραφή!Η κόρη της προσπάθησε να την καθησυχάσει, αλλά ματαίως…Μια μέρα, αποφάσισε η γιαγιά να πάει σε έναν φωτισμένο γέροντα, για να την βοηθήσει. Η γιαγιά μόλις τον είδε, του λέει:– Πάτερ μου, δεν θα σωθώ, διότι δεν διαβάζω την Αγία Γραφή, διότι είμαι αγράμματη!Ο γέροντας όμως την καθησύχασε και της είπε:– Και πώς σώθηκαν τόσοι και τόσοι αγράμματοι άνθρωποι γιαγιά; Μάλιστα έχουμε και Αγίους, που ήταν τελείως αγράμματοι! Αυτοί πως σώθηκαν; Τα γράμματα δεν σώζουν, αλλά ούτε και η αμορφωσιά κολάζει. Λοιπόν γιαγιά, θα κάνεις το εξής: Θα παίρνεις το Ευαγγέλιο, θα το ανοίγεις στην πρώτη σελίδα, θα βάζεις την παλάμη σου πάνω στο Ευαγγέλιο και μετά θα πηγαίνεις στο εικονοστάσι και θα λες την εξής προσευχή: ”Χριστέ μου, αυτά που γράφεις στο Ευαγγέλιο, βάλτα μέσα στην καρδιά μου!”. Την άλλη μέρα θα βάζεις την παλάμη σου στην δεύτερη σελίδα κ.ο.κ.Η γιαγιά εφάρμοσε κατά γράμμα τα λόγια του γέροντα για αρκετούς μήνες. Μια μέρα στο σπίτι παίζανε τα εγγονάκια της και άρχισαν να μιλάνε άσχημα και να κατακρίνουν. Η γιαγιά το άκουσε και τα παρατήρησε, λέγοντάς τα:– Παιδιά μου, μην κρίνετε για να μην κριθείτε!Κόκκαλο η κόρη της!– Μάνα, αυτό που είπες, από που το άκουσες και το είπες; Αυτό το λέει το Ευαγγέλιο, εσύ δεν ξέρεις γράμματα, ποιός σου το είπε;– Παιδί μου, δεν το άκουσα από κάπου, αλλά βγήκε μέσα από την καρδιά μου!Από την στιγμή εκείνη, άρχισε η γιαγιά να αναπαράγει λόγια του Ευαγγελίου, χωρίς να το καταλαβαίνει! Η γιαγιά επειδή έκανε υπακοή στον γέροντα με πίστη και απλότητα, άρχισε ο Χριστός να εμφυτεύει τα λόγια του Ευαγγελίου στην καρδιά της.Αυτό που θα μας σώσει είναι η πίστη στον Χριστό και όχι η μόρφωσή μας. Εξάλλου ο Χριστός, επέλεξε αγράμματους ανθρώπους για Μαθητές Του, για να δείξει, ότι μπορεί να σε κάνει πάνσοφο, ακόμα και αν είσαι αγράμματος, αρκεί να έχει κανείς πίστη και ταπείνωση… Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα nagiounikolaoutouneou.gr

Το μάτιασμα (η βασκανία) είναι ένα φαινόμενο που η Εκκλησία μας πα­ραδέχεται την ύπαρξη του. Πρόκειται για την περίπτωση που κάποιος με φθόνο, με μίσος, για εκδίκηση, θέλει το κακό ενός προσώπου κι έτσι πα­ρακινεί το διάβολο να βλάψει τούτο το πρόσωπο. Το ίδιο αποτέλεσμα συμβαίνει κι όταν κανείς με λόγια στείλει κάποιον στον διάβολο. Κι εδώ όμως συμβαίνει κάτι παρό­μοιο με όσους τυραννιούνται από προ­λήψεις και τρέχουν στους διάφορους μάγους και αγύρτες. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να ανεχτεί τον πόνο και θέλει γρήγορα να απαλλαγεί απ’ αυ­τόν. Παράλληλα έχει την εντύπωση ότι για ό,τι κακό του συμβαίνει δεν φταίει αυτός αλλά κάποιοι άλλοι. Δεν θέλει δηλαδή να αναλάβει τις ευ­θύνες του για τίποτα, π.χ. Δεν πήγε καλά το συνοικέσιο; Του έκαναν μά­για! Δεν πήγε καλά η δουλειά; Τον γλωσσόφαγαν! Έχει πονοκέφαλο; Τον μάτιασαν κ.ο.κ.Ποια θέση όμως παίρνει η Εκκλη­σία μας για το ξεμάτιασμα; Κατ’ αρχήν τους πιστούς που ζουν τακτική πνευματική και μυ­στηριακή ζωή και που με πίστη φέρουν τον Τίμιο Σταυρό, δεν τους πιάνει κανένα «μάτι».Όταν υπάρξει βασκανία, τότε μο­ναδική ισχυρή δύναμη κατά της δαιμονικής ενέργειας είναι οιει­δικές ευχές του ιερέα, η ειλικρι­νής Εξομολόγηση και η Θεία Με­τάληψη. Ακόμη βοηθούν μαζί με τη δύνα­μη της προσευχής και τα αγιαστικά μέσα που η ίδια η Εκκλησία μας χορηγεί. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να καταφεύγουμε στις ξεματιάστρες, οι οποίες με παράξενες και πολ­λές φορές με βλάσφημες ευχές ή «προσευχές», επιχειρούν να υπο­καταστήσουν τον ιερέα. Κάποια τυχόν βελτίωση από ένα τέτοιο ξεμάτιασμα είναι βέβαιο τέχνα­σμα του διαβόλου, ο οποίος αποσκο­πεί να μας τραβήξει μακριά από τη σωτήρια χάρη της Εκκλησίας μας και να μας δέσει ως δούλους πίσω από μία πλανεμένη ξεματιάστρα. Γι’ αυτό και η ευχή για το «μάτι», την βασκανία (που διαβάζεται μόνο από Ιερέα) λέει μεταξύ άλλων: …απόστησον πάσαν διαβολικήν ενέργειαν, πάσαν σατανικήν έφοδο και πάσα επιβουλήν, περιέργειαν τε πονηράν και βλάβην και οφθαλμών βασκανίαν τω φθονερών ανθρώπων απο του δούλου σου ( όνομα ) και η υπο ωραιότητος ή ανδρείας ή ευτυχίας ή ζήλου ή και φθόνου βασκανίας συνέβη,… Στην απάντηση μας αυτή δεν θα αναφερθούμε σε αυτόν που «ματιάζεται», αλλά σε αυτόν που «ματιάζει». Και αυτό, γιατί πρέπει να εξετάσουμε και να πολεμήσουμε την πηγή της βασκανίας. Το ερώτημα δεν είναι γιατί «μας πιάνει το μάτι», αλλά γιατί κάποιοι έχουν αυτή την αρνητική ικανότητα…Ο καθένας από εμάς μπορεί να ματιάσει; Όχι. Άρα αυτός που μπορεί, τι έχει ή μάλλον τι του λείπει και μεταδίδει αρνητική ενέργεια «δια της οράσεως»; Είπαμε ότι οι πατέρες της Εκκλησίας αποδίδουν το μάτι σε «δαιμόνιο». Αυτός που ματιάζει έχει «δαιμόνιο». Ακούγεται βαρύ αλλά έτσι είναι.Αυτός που ματιάζει, συνήθως απέχει από την εκκλησία και τα μυστήρια της. Δεν εξομολογείται, δεν κοινωνεί των Αχράντων μυστηρίων, δεν κάνει τον Σταυρό του ή τελοσπάντων ανήκει στο Σώμα της Εκκλησίας αλλά δεν μετέχει συνειδητά στα μυστήρια της… και μάλλον έτσι είμαστε οι περισσότεροι: «ο λαός ούτος τω στόματι αυτών και τοις χείλεσί με τιμά, η δε καρδία αυτών πόρρω απέχει απ΄ εμού· (Ματθ. ιε,8) Δυστυχώς, έτσι είναι όσο και αν ακούγεται άσχημα όσο και αν δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε, η αποχή και η απομάκρυνση από τον θείο δρόμο από τον μη εκκλησιασμό, μόνο πόρτες ανοίγει στον διάβολο με ό,τι μπορεί να συνεπάγεται αυτό. Ο καθένας από εμάς λοιπόν, πρέπει να εξετάσει τον εαυτό του σχετικά με την ειλικρινή συμμετοχή του στα μυστήρια και στον εκκλησιασμό και να ασφαλίσει τον εαυτό του με το μεγαλύτερο όπλο κατά του διαβόλου που είναι ο Σταυρός. theomitoros